Sedmi Ljetnji kamp za kamernu muziku – Montenegro Summer Camp for Chamber Music 2018. biće održan od 30.jula do 7.avgusta u srcu nacionalnog parka Lovćen, na Ivanovim koritima, u turističko – edukativnom centru “Lovćen”.  Cilj kampa je afirmacija kamerne muzike i razvoj kamernih ansambala u našoj sredini a nakon sedmodnevnog rada kampa slijede dva završna javna koncerta: 6.avgust, Ministarstvo kulture, Cetinje – 20h i 7.avgust, KIC „Budo Tomović“, Podgorica – 20h.

Riječ je o projektu koji okuplja uglavnom mlade muzičare koji će u saradnji sa profesionalcima i profesorima/instruktorima svirati u standardnim i nestandarnim kamernim ansamblima i kamernom gudačkom orkestru. Preko 50 polaznika, različitih generacija i nacionalnosti učestvovaće u izvođenju raznovrsnog muzičkog programa (Crne Gore, Makedonije, Bosne i Hercegovine, Srbije, Bugarske, Rusije, Njemačke, Francuske, Norveške i SAD-a).

Na press-u, u susret Ljetnjem kampu, Maja Popović, urednica muzičkog programa KIC-a kazala je da će i ove godine učesnici dobiti intenzivne poduke od muzičkih umjetnika, uz mogućnost da javno nastupaju. Istakla je i da je najveći broj polaznika iz Crne Gore, a zatim i regiona i šire, a interesantan zadatak bio je napraviti izbor muzike za kamerni orkestar u kombinaciji gudača i duvača. Kako je rečeno, postignuti rezultati na prošlogodišnjem Ljetnjem kampu i izuzetna saradnja doprinijeli su da ekipa mentora i saradnika bude ista. To su: Anton Martynov (prof. na Kraljevskoj akademiji Monsu, Belgija i Nacionalnom konzervatorijumu u Parizu CNSMP), Eva Veith, Veljko Klenkovski (FMU – Beograd), Žana Lekić, Nataša Popović (MA – Cetinje) Marko Simović, Nadica Ristić Simović, Slađana Cvejić, Petar Obradović, Milan Ninković i Ana Cerović Zvicer (CSO) koji će tokom sedam dana raditi sa polaznicima u idličnom ambijentu Ivanovih korita.
Organizator kampa je Kulturno – informativni centar “Budo Tomović”, a realizuje se uz finansijsku podršku Glavnog grada Podgorica, zatim Ministarstva kulture Crne Gore, koji već četvrti put podržava ovaj projekat kroz Konkurs za sufinansiranje kulturno – umjetničkih projekata i programa i Ambasada SR Njemačke koja je uz KIC od 2012. godine, kada je kamp osnovan kao pilot projekat na inicijativu Muhaela Šnura, tadašnjeg njemačkog diplomate u Crnoj Gori. Prvi put projekat je podržao EU Info Centar iz Podgorice, koji obilježava 2018. godinu kao evropsku godinu kulturne baštine i koji je u tom smislu intezivirao podršku programima koji imaju evropski predznak i budućnost. U tom duhu je kreiran i repertoar ovogodišnjeg kampa.

Našoj organizaciji doprinose takođe i Umjetnička škola za muziku i balet „Vasa Pavić“ u Podgorici, JU “Lovćen – Bečići”, Nacionalni parkovi Crne Gore, Matica crnogorska – ogranak Cetinje i Turistička organizacija Cetinje.

Prva sekretarka Ambasade SR Njemačke i ataše za kulturu Ursula Rommerskirchen je istakla da Ljetnji kamp za kamernu muziku predstavlja primjer održivog kulturnog projekta i primjer dobre saradnje između Crne Gore i Njemačke u kulturnoj oblasti. Izrazila je želju da Međunarodni Ljetnji kamp u budućnosti izgradi finansijsku osnovu za samoodrživost i samostalnost i da se još čvršće pozicinonira na međunarodnoj sceni uz poruku “muzika nas povezuje globalno”. Tom prilikom zahvalila se Sekretarijatu za kulturu i sport Glavnog grada, Kulturno – informativnom centru “Budo Tomović” i Ministarstvu kulture Crne Gore na plodonosnoj i divnoj saradnji sa željom da se ista uspješno nastavi u budućnosti.

Flautiskinja i profesorica kamerne muzike na Muzičkoj akademiji na Cetinju Žana Lekić je podsjetila na značaj ovog kampa koji je univerzalnog karaktera i koji pruža mladim ljudima u Crnoj Gori i šire jedan poseban vid edukacije, a koji kao krajnji rezultat ima završne koncerte. Pored toga istakla je važnost podrške ovakvim kampovima od strane relevantnih institucija i tom prilikom se zahvalila svima koji su prepoznali njegov značaj. Posebno joj je drago što se pomjeraju granice kako u muzici, tako i u geografskom smislu, imjući u vidu da se ove godine pridružuju mladi ljudi i iz inostranstva.

Više informacija i podataka o Ljetnjem kampu možete naći na Facebook stranici https://www.facebook.com/MontenegroSummerCampforChamberMusic/

Sedmi Međunarodni festival folklora đece i mladih ,,SKOČI KOLO DA SKOČIMO”  biće  održan u periodu od 11. do 14.  jula 2018. godine.

Festival ,,SKOČI KOLO DA SKOČIMO” je dio tradicionalne manifestacije “Podgoričko kulturno ljeto” a i ove godine održaće se na više lokacija u Podgorici.

11.07.2018. Trg nezavisnosti sa početkom u 21h;

12.07.2018. Trg nezavisnosti sa početkom u 21h;

14.07.2018. Mall of Montenegro sa početkom u 20h.

U okviru Festivala nastupiće ansambli iz  Crne Gore  (Podgorica, Pljevlja, Tivat, Igalo, Nikšić) kao  i ansambli iz  Srbije, Bugarske i Češke. Na Festivalu će i ove godine biti predstavljeno  folklorno stvaralaštvo djece i mladih,  koje će biti  obojeno dječijim osmijehom, pjesmom, kostimima i igrom.  Na ovogodišnjem izdanju Festivala predstaviće se i guslar Sava Petrović kao i mlada recitatorka Manja Dragojević.

Organizator Festivala je NVU ”Montefolk” a suorganizatori su: Sekretarijat za kulturu i sport Glavnog grada, KIC ,,Budo Tomović“ , JU ”Dječji savez” Podgorica, uz podršku sponzora. Zavirite u svijet folklora!

Program je na linku 7. MFFDM ”SKOČI KOLO DA SKOČIMO” – Podgorica 2018 Flajer (1)

Dobrodošli!

Ljetnji kamp za kamernu muziku – Montenegro Summer Camp for Chamber Music, održaće se od 30.jula do 7. avgusta na Ivanovim koritima, Nacionalni park Lovćen.  Na kampu učestvuju uglavnom mladi muzičari, srednjoškolci i  studenti. U zavisnosti od repertoara, listu učesnika obično čine gudači, duvači i pijanisti.  Ovogodišnji Ljetnji kamp za kamernu muziku je sedmi po redu i organizujemo ga uz finansijsku podršku Ministarstva kulture Crne Gore, EU Info Centra iz Podgorice  i Ambasade SR Njemačke. Našoj organizaciji doprinose takođe i Umjetnička škola za muziku i balet „Vasa Pavić“ u Podgorici, JU ‘’Lovćen –Bečići’’, Nacionalni parkovi Crne Gore,  Matica crnogorska – ogranak Cetinje, Turistička organizacija Cetinje i drugi.

Sa zadovoljstvom najavljujemo da će na ovogodišnjem Ljetnjem kampu učestvovati preko 50 muzičara iz Crne Gore, Makedonije, Bosne i Hercegovine, Srbije, Bugarske, Rusije, Njemačke, Francuske, Norveške i SAD-a.

Program Ljetnjeg kampa za kamernu muziku se osmišljava u zavisnosti od nivoa i godišta prijavljenih polaznika, a u saradnji sa kompetentnim i pažljivo biranim nastavnim timom. Naši mentori su ugledni umjetnici i muzički pedagozi iz Crne Gore, regiona i Evrope.  Ove godine mentorski tim čine : Anton Martynov, violinista i dirigent iz Pariza (profesor na CNSM – Nacionalni muzički konzervatorijum u Parizu i Kraljevskom muzičkom konzervatorijumu u Monsu, Belgija), Veljko Klenkovski, klarinetista  (vođa klarineta u Beogradskoj filharmoniji i profesor na FMU Fakultetu muzičke umjetnosti u Beogradu), Eva Veith violončelistkinja (saradnica u Simfonijskom  i Kamernom orkestru Getingena, Njemačka),  Žana Lekić, flautistkinja i Nataša Popović, pijanistkinja (profesorice kamerne muzike na Muzičkoj akademiji na Cetinju), Nadica Ristić Simović, oboistkinja,   Marko Simović violinista, kao i saradnici mentora : violinistkinja Slađana Cvejić, violista Petar Obradović i violončelista Milan Ninković. (istaknuti članovi Crnogorskog simfonijskog orkestra).

Ranijih godina, programskom osmišljavanju i umjetničkoj realizaciji kampa doprinijeli su dirigenti Aleksej Šatski iz Moskve (2012), Elisabeth Attl iz Beča (2013/2014), Thomas Posth iz Hamburga (2015), Jean–Michel Despin iz Pariza (2016), violinista Nazar Kožuhar iz Moskve (2012), pijanistkinja Tatjana Prelević iz Hanovera (2014-2016), violončelista Aleksandar Latković (2014-2015).

Dnevni ritam kampa je sljedeći: studenti sviraju u različitim formacijama, ujutru i popodne. Cilj radionica i majstorskih kurseva je da im se prenese iskustvo sviranja u kamernim sastavima i kamernom orkestru. Tako, polaznik može očekivati da svira u manjim grupama (dua, trija, kvarteti), po preporuci mentora, kao i u sekciji kamernog orkestra, koji proba svakodnevno. Tu se odvijaju i odvojene radionice, u kojima mentori i polaznici rade dublje na tehničkom usavršavanju i umjetničkoj interpretaciji. Repertoar koji polaznici dobijaju, a nekad ga i sami predlažu, sadrži muziku od baroka do 20. vijeka.

Ljetnji kamp za kamernu muziku nije komercijalnog karaktera – organizacija je neprofitna. Troškovi polaznika su svedeni na minimum, zahvaljujući podršci naših partnera i sponzora kao i činjenici da naš domaćin (JU “Lovćen Bečići”), unutar Nacionalnog parka Lovćen, nudi smještaj i hranu po povoljnoj cijeni.

Pored brojnih  mladih  muzičara iz Crne Gore, na kampu su do sada učestvovali muzičari iz Srbije, Makedonije, Albanije, Kipra, Ukrajine, Rusije, Austrije, Italije, Njemačke, Francuske, Japana i SAD. Iako je tipični polaznik kampa mlad, odrasli muzičari nastavljaju da dolaze  i proširuju  repertoar za kamernu muziku, uživajući ne samo u iskustvu stvaranja muzike po sebi, već i u mogućnosti da mudro podijele i prenesu svoju ljubav prema kamernoj muzici mlađima.

Jezik koji bi trebalo da svi učesnici razumiju u svrhu proba je – engleski.

Na kraju intenzivnog sedmičnog rada na učenju novog repertoara, polaznici kampa i njihovi mentori izvode završne koncerte koji su otvoreni za javnost. Ovi ljetnji koncerti, u Podgorici i na Cetinju kao i u atraktivnim gradovima na crnogorskoj obali kao što su Tivat, Perast i Bar, su bili uvijek  inspirativni i nezaboravni, na kraju posebne “vanvremenske sedmice” posvećene muzici i muziciranju s vršnjacima, kolegama i novim prijateljima.

Srdačno pozivamo sve ljubitelje muzike da dođu na ovogodišnje ljetnje završne koncerte, koji će se održati 6. avgusta, u Ministarstvu kulture na Cetinju u 20 sati  i 7. avgusta, u Kulturno – informativnom centru ”Budo Tomović” u 20 sati.  Kao i prethodnih godina, ulaz je slobodan.

Podsjećamo, Ljetnji kamp za kamernu muziku osnovan je 2012. godine, na inicijativu Mihaela Šnura (Michael Schnurr), amatera-flautiste i tadašnjeg njemačkog diplomate u Crnoj Gori. Održava se svakog ljeta u prvoj polovini avgusta u mjestu Ivanova korita, u okviru Nacionalnog parka Lovćen. Nosilac pilot-projekta je bila Ambasada SR Njemačke u saradnji sa Kulturno-informativnim centrom „Budo Tomović“ , a od 2014. godine, KIC „Budo Tomović“ je preuzeo organizaciju projekta, i realizuje ga uz podršku Ministarstva kulture i drugih partnera i sponzora.

Više informacija, muzike, videa, fotografija i atmosfere sa prethodnih Ljetnjih kampova pronađite na linku Facebook stranice   https://www.facebook.com/MontenegroSummerCampforChamberMusic/

Praznik muzike, u originalu “Fête de la musique” (engl. World Music Day), je godišnja muzička proslava koja se obilježava širom svijeta prvog dana ljeta, 21. juna. Ove godine, na taj datum, u znak obilježavanja ove muzičke manifestacije, na velikoj sceni KIC-a nastupiće “Eric Legnini Guitar Trio” iz Pariza, sa početkom u 20 sati.  Ovaj ansambl čine pijanista, kompozitor i lider benda Erik Lenjini (Eric Legnini), gitarista Hugo Lipi (Hugo Lippi) i kontrabasista Toma Bramri (Thomas Bramerie).

Organizatori koncerta su  KIC “Budo Tomović”, Jazz Art, Francuski institut i Societe Generale banka.

Erik Lenjini (Eric Legnini, Belgija, 1970) je dao svoj jedinstveni pečat u muzici sredinom 90-ih godina, kao mlad, diskretan, ali visoko talentovan pijanista u kvartetu čuvenog italijanskog saksofoniste Stefana di Batiste (Stefano di Battista). Lenjinijev otvoreni, velikodušni stil izvirao je direktno iz tamnog srca džeza: bogato fraziranje, rafinirano i senzualno, uvijek je s lakoćom sjedinjavao melodiju i vokal. Zato je bio jedan od najtraženijih pijanista u mnogim pariškim klubovima.

Više od deset godina je poznat na internacionalnoj džez sceni; učestvovao je u projektima drugih muzičara ali intenzivno stvarao brojne autorske projekte.

Legnini je osvojio punu stilsku zrelost, počevši od prvog albuma “Miss Soul”; to mu je otvorilo mogućnost da ga čuje šira publika, koja je zavoljela njegov zavodljivi muzički univezrum,  i njegov potpuno originalni način na koji sjedinjuje tradiciju i modernist, poštuje umjetničko promišljanje i popularni izraz. Jednom rječju – šansa da se otkrije (ili ponovo otkrije) odličan muzičar.

Kao sedamnaestogodišnjak se susreo sa jednom od najvažnijih ličnosti belgijske i evropske džez scene, saksofonistom Žakom Pelcerom (Jacques Pelzer), koji ga je pozvao da sviraju zajedno u formaciji dua, a zatim i da se pridruži njegovom bendu. Ova saradnja je pomogla mladom Lenjiniju da produbi svoja znanja i proširi repertoar džez standarda, i da se istakne među perrspektivnim mladim muzičarima na belgijskoj džez sceni. Sa osamnaest je otišao u SAD da nastavi da studira džez. Ostao je u Njujorku dvje godine, što je bilo dovoljno vrijeme da uhvati ritam metropole. Takođe je otkrio interesovanje za rep, i umjetnike kao što su “Public Enemy” i “Ice-T”. Uspio je da pohađa nekoliko kurseva na Univerzitetu “Long Island” kod Richie Beirach, ali prije svega on je dobio pravi trening provodeći svoje noći u epskim džemovima u društvu najfinijih mladih muzičara tog perioda (Vincent Herring, Ravi Coltrane, Branford Marsalis, Kenny Garrett i drugi). Posredstvom stila Kennya Kirklanda, Lenjini je počeo da shvata iskonsku važnost Herbija Henkoka (Herbie Hancock) u istoriji klavirskog džeza, i od tada je postao posvećen slobodnom “hard bopu”.

Pod duplim okriljem Krklanda i Henkoka, Lenjini se vratio u rodnu Belgiju 1990. gdje je ubrzo dobio zaposlenje kao profesor džez klavira na Kraljevskom konzervatorijumu u Briselu. U međuvremenu se priključio  orkestru slavnog virtuoza na usnoj harmonici  Toots Thielemans, sa kojim je skoro dvije godine koncertirao na turnejama širom svijeta. Počeo je tada ubrazano da radi u studiju, eksperimentišući sa elektronskom muzikom i fankom. I baš kad je Lenjini postao centralna figura belgijske džez scene, život ga je odveo na drugo mjesto – u Pariz. Tome je doprinijela saradnja sa dva italijanska muzičara koje je sreo u Briselu: trubač Flavio Boltro i saksofonista Stefano di Batista, koji su tada svirali sa Loranom Kinjijem (Laurent Cugny). Trojica muzičara su se prepoznali i krenuli da rade zajedno i potraže svoju sreću u gradu svjetlosti. Bio je to Erikov novi početak.

Nastupao je s brojnim poznatim muzičarima kao što su: Enrico Rava, Joe Lovano, Mark Turner, Serge Reggiani, Aldo Romano, Philippe Catherine, Paco Sery, Didier Lockwood, Manu Katché, Richard Bobna, Henri Salvador, Christophe, Dj Cam, Sanseverino, John McLaughlin, Yvan Lins, Mike Stern, Bunky Green, Jeff Ballard, Zigaboo Modeliste, Yusef Lateef, Raphaël Sadiq, Pino Palladino, Eric Harland, Kyle Eastwood, Joss Stone, Natalie Merchant, Hugh Coltman, Yael Naim, Raoul Midon, Kurt Elling, Krystle Warren, Vince Mendoza, Michaël Brecker, Dianne Reeves, Milton Nascimento.

Poredredovnih svirki i koncerata snimio je preko pedeset albuma. Sa svojom reputacijom majstora džeza, Lenjini je radio kao umjetnički direktor na par albuma, među kojima se izdvaja saradnja na opusu poznatog Kloda Nugaroa (Claude Nougaro) za izdavačku kuću “La Note Bleue”.

Drugi projekat je bio vezan za produkciju albuma pod pseudonmom “Moogoo” sa kolektivom “Anakroniq” mlade francuske seznacionalne R&B muzičarke-pjevačice, Kayna Samet. To je bio rad na njenom albumu “Entre Deux Je”, u koji je utkao svoju ljubav prema vokalima, soulu i hip hopu.

Uslijedile su i nagrade za stvaralaštvo: dobio je prestižnu nagradu “Django d’Or” (Zlatni Django) kao najbolji muzičar u 2005. Istakao se na albumu Wonderland (B Flat) sa Stefanom Belmondom, koji je, iste godine, proglašen najboljim albumom i osvojio nagradu “Victoire de la Musique”, ,kao i njegova produkcija dva albuma Danijela Mila (“Après La Pluie” i “L’attente” u izdanju “Universal Jazz”). Za album “The Vox” osvojio je takođe prestižnu francusku muzičku nagradu “Victoire de la Musique”  2011. godine, u kategoriji Najbolji instrumentalni džez album. Danas je Eric Lenjini jedna od najvažnijih figura evropskog džeza, kao i jedan od najprofilisanijih umjetnika pariške muzičke scene.

Više pop zvuka unosi u album “Sing Twice!” iz 2013. godine, koji su kritičari ocijenili kao pregled njegove raznolike i bogate karijere. Uz svoje dugovodišnje saradnike, bubnjara Franka Agulona (Fanck Agulhon) i kontrabasistu Tomu Bramrija (Thomas Bramerie) sviraju gitara, udaraljke i duvačka sekcija a pjeva Ig Koltman (Hugh Coltman), koji je svojom “soul pop” interpretacijom doprinio posebnom koloritu ovog albuma. Dvoje  pjevača su dodatno uticala na ovaj album: Mamani Keita sa Malija i japansko-američka pjevačica Emi Meyer, s kojima je Lenjini približio granice žanrova afro-fanka i folk-popa.

U to vrijeme, Eric je nastavio da komponuje i producira albume (Kellylee Evans…) i svira u “all-star” bendovima, kao što je kvartet sa Manu Katché, Richard Bona i Stefano Di Battista.

Za festival “Jazz a la Villette” u Parizu kreirao je program omaž Reju Čarlsu i njegovom albumu “What’d I Say” (uz učešće pjevačica: Sandra N’Kaké, Alice Russell and Elena Pinderhughes).

Za projekat “Džez u filharmoniji” Lenjini je dirigovao desetočlanim ansamblom uz učešće muzičara kao što su Joe Lovano, Jeff Ballard, Ambrose Akinmusire, Stefano Di Battista (2015).

Radio je sve više projekata u isto vrijeme: putovao sa svojim projektom  “What’d I Say” i snimao sa Ibrahimom Malufom album “Red & Black Light”, čija je  turneja bila rasprodata u Francuskoj i Evropi.  Ova turneja je kulminirala 2016, kada je Ibrahim Maalouf svirao u arena AccorHotel ispred 14 000 ljudi!

Tokom 2017, Eric Lenjini se vraća na scenu kao lider ansambla: album “Waxx Up” je izdat u martu, i time je završio trilogiju koju je posvetio glasovima tj. pjevačima (koji se sastoji od albuma “The Vox” iz 2011. i “Sing Twice” iz 2013).

Objavio je 8 albuma: “Miss Soul” (2005), “Big Boogaloo” (2006), “Trippin’(2009), “Ballads”(2010), “The Vox” (2011), “Ballads” (2012), “Sing Twice!”(2013), “Waxx Up” (2017). Osvojio je brojne nagrade među kojima se ističu: “Gold Django” (2005) za najboljeg džez muzičara godine, “Victoire de la Musique” (2011) za najbolji džez album.

Hugo Lipi, rođen u Engleskoj 1977.godine, počeo je da svira gitaru sa 10 godina sa Patrikom Gajardom (Patrick Gaillard), a profesionalno je počeo da svira u 17.godini. Nastupao je i snimao sa najprestižnijim muzičarima poput: Alain Jean Marie, Christian Escoudé, Emmanuel Bex, Stéphane Belmondo, Marcel Azzola, Marc Fosset, Brisa Roché, Xavier Richardeau, Luigi Trussardi, Sarah Lazarus, Joe Cohn, Sylvain Luc, David Lynch (na filmu “Inland Empire”), Pierrick Pedron, Rick Margitza, takođe i na mnogim festivalima kao što su: Juan les Pins, Marciac, Coutances, Constantine, i dr.  Takođe je stalni član ansambala “Vintage Orchestra” i “Fabien Mary Quartet”. Otkriven u ovom kvartetu, Hugo je izdao je svoj prvi album “Who Cares”, sa bubnjarom Murad Benamu (Mourad Benhammou) i Floran Gak (Florent Gac).

Toma Bramri (Thomas Bramerie), rođen 1965.godine u Beržeraku (Bergerac), odrastao u Tulonu (Toulon), učio je gitaru sa Tonijem Petrućanijem (Tony Petrucciani)  i nastavio da uči sa Žan–Polom Floreanom (JeanPaul Florens). Potom prelazi na električni bas, u periodu kada se pridružio grupi “Belmondo Brothers”. Nastupao je i svirao sa Peter King, Ted Nash, Bobby Porcelli, Chet Baker (1987), Toots Thielemans (1988), Horace Parlan (1989), Johnny Griffin i Steve Grossman (1990).  Sa  Olivier Hutman, Sangoma Everett i George Brown formirao je 1992. godine, ritmičku sekciju kluba “La Villa St-Germain” u Parizu, gdje su gostovali mnogi solisti, kao što su Kliford Džordan (Clifford Jordan), Frenk Ves (Franck Vess), Filip Ketrin (Philip Catherine), Tom Harel (Tom Harrell), Bili Hart (Billi Hart), Džo Lovano (Joe Lovano), Erni Vats (Ernie Vatts), Džejms Mudi (James Moodi) i Beni Golson (Benni Golson). Tada je svirao je i sa najboljim muzičarima mlađe generacije Njujorka: Džošua Redmen (Joshua Redman), Antonio Hart, Rodni Kendrik (Rodnei Kendrick), Džes Dejvis (Jesse Davis), Vinsent Hering (Vincent Herring), Danilo Perez i drugi.

Od 1993. do 1996. Toma Bramri je postao redovni član nekoliko bendova: američke pjevačice Mišel Hendriks (Michelle Hendriks), pijaniste Lorana d’Vilda (Laurent de Vilde), “Belmondo Brothers”, gitariste Kristijana Eskudea (Christian Escoude), slavnog francuskog bubnjara Andrea Sesarelija (Andre Ceccarelli), sa kojim je nastupao i snimao muziku, a ostao je prvi basista za mnoge međunarodne džez zvijezde – soliste koji su nastupali u Francuskoj i šire u Evropi: Bred Meldo (Brad Meldhau), Tomi Flanegan (Tommy Flanagan), Džimi Skot (Jimmi Scott), Teri Klark (Terri Clark), Džon Skofild (John Scofield), Tedi Edvards (Teddi Edvards), i snimio  album “Live at La Villa”.

Toma se preselio u Njujork 1997. godine, gdje snimio album “Live at Yoshi’s”, projekat slavne američke pjevačice Dee Dee Bridgewater, nominovan za nagradu “Grammy” 2001, sa kojim je putovao širom svijeta. Od 2002. je član ansambla “Qantara” s kojim je održao brojne koncerte širom svijeta, među kojima i koncert “We Are The Future” sa Pati Ostinom (Patti Austin) i Kvinsi Džonsom (Quincy Jones), u prestižnoj koncertnoj dvorani “Carnegie Hall”, koji je prikazan na programu MTV. Triju Žan-Mišel Pilka (Jean-Michel Pilc) se pridružio na turneje za albume “Iridium” i “New Dreams” (Dreyfus Jazz), 2006. godine.

U Francusku se vratio 2006, gdje je ubrzo snimio album “Deep in a Dream” sa Mulgrew Miller i Lewis Nash, svirao u kvartetu “Saigon” Žulijena Luroa (Julien Lourau), kao i u projektima i ansamblima pijaniste Batista Trontinjona, saksofoniste Davida Elmaleka, pjevačice Elizabete Kontomanu i drugih velikih imena francuske džez scene. Snimao je sa braćom Belmondo i slavnim brazilskim kantautorom i gitaristom Miltonom Nascimentom, postao redovni član trija Bojana Zulfikarpašića i drugih prestižnih grupa pod vođstvom međunarodno poznatih francuskih umjetnika: Rišar Galjano (Richard Galliano), Didije Lokvud (Didier Lockwood), Mišel Legran (Michel Legrand), Erik LeLan (Eric Lelann), Silvan Luk (Sylvain Luc), Aldo Romano i mnogi drugi.

Posle više od stotinu albuma u ulozi “sajdmena” (engl. sideman), Toma Bramri se nedavno  predstavio i kao veoma uspješan autor muzike – krajem maja izdao je svoj prvi autorski album “Side Stories”, u okviru koga predstavlja dvojicu mladih talentovanih muzičara (Carl-Henri Morisset i Elie-Martin Charrière), ali istovremeno i rad sa svojim dugogodišnjim i prestižnim kolegama – Džekijem Terasonom (Jacky Terrasson), Stefanom Belmondom (Stephane Belmondo) i Erikom Lenjinijem (eric Legnini).

Praznik muzike tradicija u KIC-u, od 2002 do danas

Kulturno – informativni centar “Budo Tomović” obilježava ovaj praznik od 2002 godine, u kontinuitetu predstavljajući domaće i internacionalne muzičare i promovišuće specijalne projekte. Da podsjetimo, poslednjih godina na sceni KIC-a su povodom Praznika muzike nastupali svetski poznati saksofonista Žak Švarc-Bart (Jacques Schwarz-Bart) sa svojim eskluzivnim projektom “Jazz Racine Haïti”, mladi pijanista Toma Enko (Thomas Enhco) sa svojim trijom, proslavljeni pijanista Bojan Zulfikarpašić uz pratnju svog francuskog trija i saksofoniste Žulijena Luroa (Julien Lourau), a prošle godine se predstavio podgoričkoj publici i poznati pijanista i kompozitor Batist Trontinjon (Baptiste Trontignon) u duetu sa Argentincem Mininom Garajem (Minini Garay) u duo-projektu “Chimichurri”.

Ulaz je slobodan.

DOĐITE DA ZAJEDNO  PROSLAVIMO PRAZNIK MUZIKE!