Nastavljamo dobar običaj saradnje sa srodnim institucijama kulture, pa premijerno u Podgorici organizujemo koncert hora najmlađih učenika Muzičke škole „Dara Čokorilo“ iz Nikšića u srijedu, 15.marta, u Velikoj sali KIC-a, sa početkom u 19 sati.Njihov repertoar čini muzika namijenjena djeci, kao i obrade poznatih pop-rok hitova.Hor je formiran 2014.godine uz podršku uprave škole, a pod rukovodstvom profesorice Milene Popović. Broji 50 članova, a čine ga najmlađi učenici Muzičke škole.
Nakon više nastupa na javnim časovima i koncertima, održali su prvi cjelovečernji koncert pod nazivom „Najmlađi za vas“ u maju 2015.godine, u koncertnoj sali Muzičke škole. Uslijedili su nastupi u okviru Programa podrške razvoju kulture u Nikšiću: „Veče posvećeno nikšićkim pjesnicima“ (scena 213, septembar 2015.), „Uvertira“ – donatorsko veče za obnovu gradskog orkestra (Nikšićko pozorište, decembar 2015.), „Omaž Draganu Raduloviću“ (Nikšićko pozorište, februar 2016.), „Drugi cjelovečernji koncert“ (Sala Muzičke škole „Dara Čokorilo“, jun 2016.) i „Bedem fest“ (avgust 2016.).
Horom upravlja dirigentica Milena Popović. Saradnici ovog ansambla su prof. klavira Gordana Bjeletić, prof. gitare Slobodan Bogdanović i prof. udaraljki Miloš Mićunović.Ulaz je besplatan.Dobro došli!
Popularni kanadski pjesnik i slem muzičar MC June (alias Norman Delinel), gostovaće premijerno u Podgorici, u okviru evropske turneje, a povodom predstojećih Dana Frankofonije. Gostovanje ovog umjetnika organizuju Ambasada Kanade, KIC Budo Tomović, udruženje Jazz Art i Francuski institut.
Program poznatog kanadskog slem umjetnika uključuje radionicu slem poezije koja će biti održana u četvrtak 16.marta u Gimnaziji ”Slobodan Škerović”, u 19 sati i koncert, u petak, 17. marta, u sali DODEST, u 20 sati.
Rođen u Montrealu, Norman Delinel se još tokom mladosti zanimao za poeziju i pisanje stihova, a njegov interes za slobodnu improvizaciju učinio ga je prepoznatljivim među tinejdžerima. Njegovo stvaralaštvo povezuje muziku i poeziju u okviru aktuelnih muzičkih stilova poput repa i slema. MC June je ostvario više od trista nastupa i preko hiljadu radionica širom Kanade i SAD-a, i tako postao prepoznatljiv umjetnik slema. Prvi album „U odrazu“ (Le Reflet) objavio je 2011. godine, u saradnji sa DJ Horgom, Fabrice, Koffy, Monk-E. Za one koji nijesu upoznati sa njegovom muzikom, slemer MC June predstavlja svojevrsnog „kanadskog“ Marčela. Teme kojima se bavi u svom stvaralaštvu su sloboda, ljubav, prijateljstvo, porodica, društvo, siromaštvo, razvoj, okolina, strast, itd.
Član je kolektiva “Kalmunity”; objavio je svoju prvu knjigu poezije “Uzmi moj život u ruku” (Prendre ma vie en main, 2013.); član je udruženja pisaca Kvebeka (l’UNEQ – L’union des écrivaines et des écrivains québécois). Njegov talenat je primjećen, pozivan je da nastupa na scenama nekih od glavnih festivala i manifestacija, gdje je dobio brojne pohvale i nagrade. Pobjednik je takmičenja u slem poeziji 2011. godine, “Throw Poetry Collective”, i predstavljao je Montreal na festivalu “Canadian Festival of Spoken Word” u Torontu.
Povodom 8. marta, Međunarodnog dana žena, treću godinu zaredom KIC ”Budo Tomović” organizuje ”Kompozitorke iz sjenke”, posvećen ženskom muzičkom stvaralaštvu. Koncert će biti održan u u srijedu, 8. marta, u Velikoj sali KIC-a sa početkom u 20h, a program će izvesti gudački kvartet ”Montenegro”, trio ”Luminis” i duo violista Mihail Bereznitski i pijanista Bojan Martinović.
Na programu su djela kompozitorki Rebeke Klark, Ejmi Bič i Žermen Taljafer, koje su stvarale muziku u prvoj polovini 20. vijeka.
Američka kompozitorka i pijanistkinja Ejmi Bič (Amy Beach, 1867 – 1944), potiče iz bogate porodice iz malog gradića u Nju Hempširu. Od ranog djetinjstva se bavila komponovanjem himni i valcera; njena majka Klara, talentovana pijanistkinja i pjevačica, bila joj je prvi nastavnik klavira. Pored svojih kompozicija, već sa sedam godina izvodila je komade Šopena, Betovena, Hendla. Po preseljenju porodice u Boston, Ejmi je uzimala časove klavira kod lokanlih profesora. Ipak, vođena umjetničkim instiktom i kreativnošću, najviše je voljela da sama istražuje klasična djela i samostalno uči kod kuće. Nakon godina učenja, Ejmi je po sugestiji svoje majke, nastavila da se obrazuje privatnoj školi gdje su joj omiljeni predmeti bili na odsjeku za umjetnost i nauku, kao i učenje francuskog i njemačkog jezika.
Kao odlična pijanistkinja željela je da razvije svoju koncertnu karijeru. Debitovala je uspješno u jednom uglednom pozorištu u Bostonu 1883. godine, gdje je svirala koncert pod dirigentskom palicom njemačko–američkog maestra Adolfa Nojndorfa (Adolf Neuendorff). Pozitivne kritike su doprinijele njenim daljim nastupima i mnogobrojnim koncertima u periodu od 1883. do 1885. godine. Ubrzo nakon toga, Ejmi se udala za mnogo starijeg gospodina, doktora Henrija Biča, koji nije podržavao njene javne nastupe osim kada su bili u pitanju njeni nastupi na humanitarnim događajima, kao i njen rad na sopstvenim kompozicijama. Poštujući njegov stav, Ejmi je rjeđe nastupala, ali je zato intenzivno komponovala kamerna djela, solo pjesame, kantate i crkvene kompozicije.
Nakon smrti njenog muža, provela je nekoliko godina u Evropi (1911-1914) gdje je njen kompozitorski i pijanistički talenat još jednom došao do izražaja. Postala je poznata kompozitorka i pijanistkinja, a njena prva simfonija je bila široko popularna u Evropi. Pred početak Prvog svjetskog rata, bila je primorana da napusti Evropu. Ostatak života provela je u Njujorku.
Njena muzika je generalno inspirisana romantizmom na kojem je gradila sopstveni lirizam i sentiment. Među najznačajnijim djelima se izdvajaju: orkestarska kompozicija „Mass“ u E-duru, op. 5; prva simfonija „Gaelic“, kamerno djelo „Tema i varijacije za flautu i gudački kvartet“, opera „Cabildo“. Ubrzo nakon smrti je bila zaboravljena, sve do 1990. godine, kada su ženski izvođači počeli da sviraju njena djela. Divile su se njenoj hrabrosti da se bavi umjetnošću na kreativan način i suoči sa negativnim stranama tog vremena, u kojem su dominirali muškarci na svim poljima pa i u muzici. Konačno je 1999. godine, dobila svoje mjesto na zidu „The Shell“ među najuticajnijim muzičkim umjetnicima, kao i mjesto u prestižnoj sali slavnih američkih klasičnih kompozitora, koji su doprinijeli razvoju američke muzike i uopšte, muzike u Americi (American Classical Music Hall of Fame).
Gudački kvartet op. 89 u jednom stavu, kompozitorka je napisala 1929. godine. U djelo je protkala tri tradicionalne pjesme sa Aljaske. Počinje i završava meditacijom (Grave), a u razvojnom dijelu Piu animato se razvija prema živahnom dijelu Allegro molto. U ovom kvartetu se može čuti kompozitorkina težnja da eksperimentiše sa nerazriješenim disonancama, za razliku od njenih prethodnih postromantičarskih radova. Djelo je objavljeno tek 2000 godine, i tako postalo dostupno muzičarima. Izdavač je Music of United States of America, Volume 3.
Žermen Tajfer (Germaine Tailleferre, 1892 – 1983), poznata francuska kompozitorka, je rođena u okrugu Pariza. Njeno pravo ime bilo je Žermen Marsel Tajfez ali ga je promijenila u inat ocu, koji nije želio da podrži njeno muzičko obrazovanje. Ipak, uz pomoć majke, naučila je da svira klavir i da komponuje kratke komade. Kasnije je upisala Konzervatorijum u Parizu gdje je bila odličan student; u to vrijeme njene radove je čuo Erik Sati i proglasio je svojom „muzičkom sestrom“; pozvao je da se pridruži grupi „Novi mladi“ (Nouveaux jeunes), pokretu muzičara koji su se služili novim muzičkim jezokom. Na čelu ovog pokreta je bio slavni francuski pisac i avangardni filmski režiser Žan Kokto. Ova grupa je bila u bliskoj vezi sa pjesnicima Gijomom Apolinerom, Maksom Žakobsom, Blez Sendrarom, Polom Elijarom, Lujom Aragonom, kao i slikarima Pablom Pikasom, Žoržom Brakom, Andreom Lotom, Moizom Kislingom i dr.
Od 1919. započelo je njeno poznanstvo i umjetnička saradnja sa Morisom Ravelom, koja je trajala skoro deset godina. Tada je zajedno sa mladim kolegama-kompozitorima sa studija, oformila slavnu francusku grupu Šestorica (Groupe des Six) u kojoj su bili Žorž Orik, Fransis Pulank, Luj Dire, Darijus Mijo i Artur Honeger (Kokto je bio nezvanično njihov sedmi član). Zajedno su objavili zbirku klavirskih kompozicija – poznatu kao „Album šestorice”, i radili na baletu “Mladenci sa Ajfelove kule” koji je označio kraj zajedničkog estetskog iskustva ove grupe.
U 33-ćoj godini se udala za karikaturistu Ralfa Bartona sa kojim je jedno vrijeme živjela u Njujorku; pored raznih ponuda za angažmane u filmskoj muzici, nije imala podršku supruga, što joj je otežavalo kreativni rad tokom braka. Nakon razvoda je komponovala Šest francuskih šansona koje je posvetila njenim drugaricama, u namjeri da skrene pažnju na probleme sa kojima su se žene suočavale tada.
Kada je izbio Drugi svjetski rat prebjegla je u SAD. U Francusku se vratila 1946. godine, nastaviljajući da stvara muziku, eksperimentiše sa muzičkim formama, tehnikom serijalizma, piše za radio i sarađuje sa Gardom Republike, od koje je dobijala redovne porudžbine. Posljednje godine svog života je posvetila uglavnom kraćim formama. Većina njenih djela su objavljena posthumno. Pored brojnih kamernih i orkestarskih djela, komponovala je i muziku za film i televiziju. Pred kraj života je imala finansijske probleme, te joj je direktor jedne pariške škole ponudio da radi kao korepetitor na plesnom odsjeku.
Klavirski trio je mladalačko djelo Žermen Taljafer (iz 1917), u tri stava “Assez animé”, “calme sans lenteur”, i “très animé”; mnogo kasnije kompozitorka se vratila ovom triju, u svojim osamdesetim (1978), kada je pored prvog i poslednjeg stava dopisala još dva, i tako doprinjela novoj verziji djela. Ovaj trio je posvetila pijanistkinji Mišelin Dondin (supruzi kompozitora i dirigenta Dezirea Dondina, autora nekoliko transkripcija njenih djela). Četvorostavačni trio i dalje ukazuje na prepoznatljivi stil kompozitorke u kojem se smjenjuju živi i ritmički brzi stavovi sa harmoničnim sporim stavovima, koji imaju vezu sa bluzom. Zbog njenih uvijek svježih muzičkih ideja, Darijus Mijo je isticao njen mladalački duh “Žermen je uvijek dvadestogodišnjakinja”.
Rebeka Klark (Rebecca Clarke, 1886 – 1979), engleska kompozitorka i violistkinja, je bila poznata po svojim kamernim djelima koja su uključivala violu. Smatrana je za jednog od najznačajnijih britanskih kompozitora u periodu između dva svjetska rata. Svoj život je provela većinom u Americi, iako je rođena u Velikoj Britaniji. Djetinjstvo je provela u Londonu, učeći njemački i engleski jezik. Studirala je na Kraljevskom muzičkom koledžu u Londonu i postala jedna od prvih žena-studenata na smjeru Kompozicija, pod mentorstvom Čarlsa Vilersa Stenforda. Časove viole je pohađala kod Lajonela Tertisa, jednog od najboljih violista tog vremena. Kasnije je odabrana da svira u Kraljičinom orkestru, što ju je učinilo prvim ženskim profesionalnim orkestarskim izvođačem. Nakon što ju je otac izbacio iz kuće, zbog neslaganja s njenim privatnim životom, napustila je Kraljevski muzički koledž, i utjehu je našla u sviranju viole; ubrzo zatim se preselila u SAD (1916), gdje je započela karijeru violiste. Njena kompozitorska karijera je takođe bila u usponu; uz podršku njene komšinice Elizabet Sprejg Kulidž, konkurisala je sa Sonatom za violu i klavir 1919. na takmičenju kompozicije čiji je mecena bila upravo Kulidž. Podijelila je prvo mjesto sa Švajcarcem Ernstom Blohom (kasnije je Bloh proglašen za pobjednika jer su članovi žirija, između ostalog, smatrali da je nemoguće da je žena komponovala tako savršeno djelo).
Udajom za uglednog profesora klavira Džejmsa Friskina 1944. godine, nije uspijevala da poboljša svoj život; morala je da bira između porodičnih obaveza i komponovanja. Da bi brak uspio, prestala da komponuje i izvodi svoja djela. Posle smrti muža, počela je da piše memoare pod nazivom “I ja sam imala oca” koje je završila 1973. godine. Slikovito je predstavila svoj rani život, psihičko i fizičko zlostavljanje od strane njene braće i oca koji nisu podržavali njen umjetnički talenat i rad. Njena muzika obuhvata razne stilove 20-tog vijeka, uključujući impresionizam, postromantizam i neoklasicizam. Napisala je oko sto radova (uključujući pjesme, horske i kamerne kompozicije i muziku za klavir), samo je dvadeset djela bilo objavljeno za njenog života, a njena djela dugo nijesu bila objavljivana ni nakon njene smrti 1979.
Godine 2000., muzikolozi Lijana Kurtis i Džesi An Ovens, profesori na Univerzitetu u Brendajsu, Masačusets/SAD, osnovali su Društvo “Rebeka Klark“, bazirano na radu Centra za istraživanje ženskih studija, sa ciljem da afirmišu interesovanje za njen život i muziku, podrže i ohrabre izvođače, izdavačke kuće i publikacije u vezi s njenim likom i djelom.
Sonata za violu i klavir je trostavačna kompozicija nastala 1919. godine. Premijerno je izvedena na muzičkom festivalu u Berkširu 1919, i veoma dobro primljena. Ovo djelo predstavlja vrhunac njene komozitorske karijere, zajedno sa drugim djelima kamerne muzike, kao što su Klavirski trio i Rapsodija za violončelo i klavir. Sonatu je objavila izdavčka kuća Chester Music 1921.
Kompozitorka je govorila o Sonati kao o svom „malom dahu uspjeha“ imajući u vidu priznanje koje je ovo djelo dobilo na takmičenju kompozitora. Sonata počinje ekspresivnim uvodom viole, prije prelaska u melodični i harmonični jezik naslonjen na uticaje Kloda Debisija i Ralfa Von Vilijamsa; pored česte hromatike, služi se modalnim i cjelostepenim ljestvicama, po ugledu na Debisijevu invenciju. Drugi stav Vivace bogat je specijalnim efekatima picikatima i flažoletima u brzom tempu. Poslednji stav Adagio, istovremeno misaon i senuzalan, neočekivano razrađuje teme iz prvog stava, izvlačeći na površinu briljantnu virtuoznost iz oba instrumenta. Zbog bogatog muzičkog jezika, zahtjevnih tehničkih i virtuoznih elemenata, Sonata je sve češće na repertoaru violista.
Popularni bosansko – hercegovački interpretator sevdalinki Božo Vrećo održaće solistički koncert u petak 24. marta u Velikoj sali KIC-a ”Budo Tomović” sa početkom u 20h. Nakon sjajnog a cappella koncerta u KIC-u prošle godine, umjetnik će podgoričkoj publici premijerno predstaviti svoj novi album ”Pandora”.
Božo Vrećo jedinstven je umjetnik sjajnih vokalnih sposobnosti i neobičnog stajlinga, a popularnost je stekao pjevajući alternativne obrade tradicionalnih urbanih pjesama u Sarajevu. Ono što je specifično za ovog umjetnika jeste raspon glasa, od dubokih tonova do sopranskih dionica što mu omogućuje da interpretira pjesmu na sebi svojstven način. Nakon dva albuma sa ansamblom “Halka” objavio je prvi solo album “Moj sevdah” 2015.godine u produkciji izdavačke kuće “Gramofon” iz Sarajeva. U januaru 2017. izlazi njegov novi album ”Pandora” koji je potpuno autorski, a nastao je kroz sinergiju sa drugim muzičarima iz Bosne i Hercegovine i regiona.
Inspiraciju crpi i iz lirskih priča koje je na prethodnim albumima pretvorio u pjesme. Nakon uspjeha na polju autorskog sevdaha, Božo se pozicionirao i u bosanskohercegovačkom književnom svijetu kroz roman “Mila”. To je njegov prvi autobiografski lirski roman napisan u formi dnevnika, koji otkriva najintrigantnije i najličnije detalje Božovog života.
Karte su RASPRODATE.
Realizaciju koncerta je pomogao CentreVille Hotel & Experiences.
Nakon 10 godina, muzičarka Bilja Krstić sa ansamblom ”Bistrik” nastupiće u Podgorici, u petak 10. marta, u Velikoj sali KIC-a ”Budo Tomović” sa početkom u 20h.
Bilja Krstić obilježiće 40 godina na muzičkoj sceni i 15 godina rada sa Bistrik orkestrom. Dva jubileja glasa koji je stasao u solistu svjetske reputacije, u vođu sopstvenog muzičkog sastava i interpretatora tradicionalnih zapisa.
Koncert u Podgorici biće kaleidoskop muzičkih žanrova koje je Bilja Krstić obuhvatila tokom četrdesetogodišnje karijere. Biće doživljaj za posjetioce i učesnike, za sve koji je prepoznaju u izvanrednim višeglasnim obradama tradicionalnih zapisa u novo-aranžiranim narodnim napevima, u filmskim i pozorišnim temama čitanjima stranica duhovnih partitura. Sa svojim Bistrik orkestrom, Bilja je priredilia preko 500 koncerata na najprestižnijim scenama kod nas i u svijetu.
Bilja i Bistrik će, za svoj petnaestogodisnji jubilej pred podgoričkom publikom izvesti najljepše ljubavne pjesme sa novog albuma ”Svod”, ali i repertoar sa svih dosadašnjih pet albuma. Publika će tako imati prilike da uživa u izvedbama pjesama : Dimitrijo sine Mitre“, ”Kraj potoka bistre vode“, ”Evo srcu mom radosti“, ”Svu noć mi bilbil prepeva”, a biće i pjesama iz filma ,,Zona Zamfirova”.
Karte su u prodaji od 1. marta na biletarnici KIC-a,po cijeni od 10 eura. Za informacije i rezervacije pozovite broj 020 664 237.
Međunarodna smotra klapa biće održana u petak, 3.marta, u Velikoj sali Kulturno – informativnog centra “Budo Tomović”, sa početkom u 20 sati.
U okviru večeri nastupiće ženske klape “Lira”, “Nava” i “Alata” i muške klape “Trebižat”, “Assa Voce” i “Castel Nuovo”, iz Bosne i Hercegovine, Hrvatske i Crne Gore.
Smotru organizuje Nevladina organizacija “Aut” u saradnji sa KIC-om “Budo Tomović”.
Karte su u prodaji i mogu se kupiti po cijeni od 3 eura u: ”Bluz bar-u” (ulica Novaka Miloševa, kod Muzičke škole), Konobi LANTERNA (Marka Miljanova 41) i Kafe-u Bulevar Džada (Vijenac Kosovskih junaka 1).
Završni koncert polaznika trodnevne Majstorske radionice violine i kamerne muzike maestra Antona Martinova biće organizovan u neđelju, 19.februara, u sali DODEST, sa početkom u 12 sati.
U okviru koncerta nastupiće desetak mladih violinista i članovi četiri kamerna ansambla.
Violinista, kompozitor i dirigent Anton Martinov, gost Kulturno – informativnog centra “Budo Tomović” u okviru premijernog gostovanja u Podgorici, održaće Majstorsku radionicu violine i kamerne muzike za napredne učenike, studente i profesionalce u Umjetničkoj školi za muziku i balet “Vasa Pavić” od 16. do 19. februara, u terminu od 10 do 13 i od 15 do 19 sati.
Časove trodnevne radionice poznatog ruskog violiniste od danas (četvrtak, 16.februar) pratiće desetak mladih violinista i članovi četiri kamerna ansambla među kojima su talentovani učenici srednjih muzičkih škola “Vasa Pavić” iz Podgorice i “Vida Matjan” iz Kotora, kao i studenti Muzičke akademije sa Cetinja.
Gudački kvarteti:
1.Milica Vukčević, Viktor Huter, Ksenija Lukić, Sari Šaćiri (UŠMB „Vasa Pavić“)
2.Gudački kvartet: Luka Perazić, Dea Nicaj, Džejla Čindrak, Kosta Popović (UŠMB „Vasa Pavić“)
3.Gudački kvartet: Slađana Cvejić, Sonja Vojvodić, Petar Obradović, Eden Sekulović (Muzička akademija Cetinje)
4.Gudački kvartet: Milana Bjelobaba, Luna Kostadinović, Aleksandra Kijanović, Ana Dulović
Polaznici trodnevne radionice stečena znanja predstaviće sa profesorom u okviru završnog koncerta koji će biti organizovan u neđelju, 19.februara, u sali DODEST, sa početkom u 12 sati.
Završnicu zimske muzičke sezone u Kulturno-informativnom centru „Budo Tomović“ u Podgorici na najljepši mogući način sinoć je impresivnim muziciranjem obilježio muzički duo violiniste Antona Martinova (Rusija) i pijaniste Markusa Prajsa (Velika Britanija), a obojica žive i rade u Parizu.
U okviru raznovrsnog i širokog repertoara, tokom premijernog koncerta u Podgorici, na Velikoj sceni KIC-a, našla su se djela slavnih kompozitora: Franćeska Marije Veraćinija, V. A. Mocarta, Franca Šuberta, Nikole Paganinija, Roberta Šumana, Johanesa Bramsa, P.I. Čajkovskog, Nikolaja Medtnera i Nikolaja Kapoustine.
PUBLIKA PRED POČETAK KONCERTA
Skoro puna sala KIC-a, odnosno probirljiva podgorička publika različitih generacija, zbilja je sinoć uživala. Tokom cijelog koncerta publika je osjećala i proživljavala energiju koju su umjetnici stvarali briljantnom izvođačkom tehnikom, i Martinov na violini i pijanista Prajs, što je pojačalo cjelokupni umjetnički doživljaj.
U težnji za bogatstvom zvuka, duo je uspješno savladao virtuozne elemente i dinamčka variranja kroz uigranost izvođenja. Njihov performans je odisao, kako jakom energijom, tako i temperamentim izrazom, lirikom, senzibilnošću… Bojeći muziku izvanrednim tehnikama izvođenja, oba virtuoza uspjeli su bez problema da održe pažnju publike tokom skoro dvosatnog koncerta. Vidno i snažno dirnuta emocijom izvedbe, publika je izvođače pozdravila dugim i srdačnim aplauzom.
OŠ ”SUTJESKA”
Dodajmo da je ovaj koncert održan u okviru KIC-ovog ciklusa „Kamerna muzika“ a da ga je pratilo više od 300 posjetilaca ljubitelja klasične muzike, među kojima su najbrojniji bili učenici muzičkih škola “Vasa Pavić” i „Andre Navara”, Gimnazije “Slobodan Škerović”, Srednje medicinske škola, kao i Osnovne škola “Sutjeska”, sa kojima KIC ima odličnu saradnju.
Časove trodnevne radionice poznatog ruskog violiniste od danas (četvrtak, 16.februar) pratiće desetak mladih violini
