Koncert  Bojana Stamenov  Trio biće održan u okviru manifestacije Mjesec poštovanja džeza, u utorak 11. aprila, u Capital  Plazi(prostor galerije u staklu, na spratu)   sa početkom u 20h. Pjevačica Bojana Stamenov nastupiće u pratnji renomiranih  muzičara,  saksofoniste Gabora Bunforda i pijaniste Aleksandra Banjca. Koncert se realizuje u organizaciji NVO-a Jazz ART i Kulturno – informativnog centra ‘’Budo  Tomović’’, a uz podršku sponzora –  Crnogorske komercijalne banke (CKB).

Ovaj trio izvešće repertoar omiljenih džez standarda koje su izvodile Etta James, Aretha Franklin, Dianne Warwick, Ella Fitzgerald, Chaka Khan i druge. Ovaj koncert podrška je  temi “Žene u džezu”, koju je plasirao Nacionalni muzej američke istorije kroz svoj program obilježavanja Mjeseca džeza

Bojana Stamenov, javnosti je poznata kao predstavnica Srbije za Pjesmu Evrovizije 2015, pjevanjem se bavi od svoje sedme godine,  a do sada je učestvovala na brojnim festivalima i muzičkim manifestacijama.  Izvodi džez, soul i fank muziku, a istovremeno dio svoje karijere posvećuje mladima, i gostuje u predstavama za djecu u pozorištu “Boško Buha” u Beogradu.

Gabor Bunford  jedan je od najistaknutijih saksofonista domaće scene. Diplomirao je klarinet i saksofon na Akademiji umetnosti u Novom Sadu, a tokom karijere  sarađivao je i sarađuje sa muzičkim imenima kao što su : Đorđe Balašević, Vlado Georgiev, Šaban Bajramović, Zdravko Čolić, Željko Joksimović, Dejan Cukić, Dado Topić, grupa Leb i Sol, Dino Dvornik, Silvester Levay i mnogi drugi. Član je Novosadskog Big Band-a  i umjetnički  direktor „Jazzik“ internacionalnog subotičkog  jazz festivala.

Aleksandar Banjac, kao aranžer i studijski muzičar učestvuje na preko 200 projekata popularne, džez, pozorišne i filmske muzike ( filmovi ‘’Zavet’’ Emira Kusturice, ‘’Vratiće se rode’’, zatim muzičkim imenima kao što su Đorđe Balašević, Kornelije Kovač, Bajaga, Vlado Georgiev, Aleksandra Radović i mnogi drugi) Jedan je od osnivača grupe ‘’Balkanopolis’’,  zajedno sa Slobodanom Trkuljom i Slobodanom Boškovićem, gdje kao sastav stvaraju autorsku muziku i učestvuju na koncertima širom Evrope. Kao instrumentalista sarađuje sa najvećim imenima i orkestrima na ovim prostorima (Beogradska Filharmonija, Simfonijski Orkestar RTS-a, Novosadski Big Band…), a učestovao je na koncertima i turnejama Zdravka Čolića, Dina Dvornika, Madam Piano, Tanje Jovićević, Vlada Georgieva i drugih.

Zbog ograničenog broja mjesta, ulaz je moguć samo uz pozivnice.

Koncert mlade sopranistkinje Anđele Jovićević uz klavirsku pratnju Marije Vujanović biće održan u poneđeljak, 10.aprila, u Velikoj sali KIC-a “Budo Tomović”, sa početkom u 19:30.

Gost koncerta je harmonikaš Stefan Ćeha, a na programu su djela poznatih kompozitora kao što su: Vivaldi, Pergolezi, Čajkovski, Prebanda, Rahmanjinov, Verdi i drugi.

Anđela Jovićević (1992) je rođena u Podgorici. Završila je osnovnu i srednju Muzičku školu „Vasa Pavić“, odsjek solo pjevanje, u klasi prof. Marine Cuce Franović. Diplomirala je na Muzičkoj akademiji u Istočnom Sarajevu, u klasi prof. mr Sanje Ostić, gdje trenutno pohađa master studije.
Dobitnica je brojnih nagrada među kojima su: Bruna Špiler u Herceg Novom (prva, druga i treća nagrada), Laza Jovanović u Beogradu (druga nagrada), Republičko takmičenje u Kotoru (prvo mjesto i specijalna nagrada), Vera Vitkaj u Novom Sadu (druga nagrada), Lav Mirski, Osjek (druga nagrada), kao i priznanja za jednog od najboljih studenata akademije. Do sada je održala solističke koncerte u Podgorici, Sarajevu i na Hvaru. Pohađala je masterklas kod eminentnih pjevača i profesora: Milice Stojadinović, Radmile Bakočević, Radmile Smiljanić i Sanje Ostić. Nastupala je kao solista, kamerni izvođač i solista u horu. Bila je učesnica festivala “Mećavnik”, “Koral”, “Odakle zovem”, kao i brojnih drugih manifestacija.

Marija Vujanović je rođena u Nikšiću, gdje je stekla niže muzičko obrazovanje. Srednju muzičku školu „Vasa Pavić“, odsjek klavir je završila u klasi prof. Dragana Jankovića. Studije klavira je pohađala na Muzičkoj akademiji na Cetinju, kod prof. Vladimira Bočkarjova, u čijoj je klasi i diplomirala. Magistarske studije, smjer korepeticija, završila je na Muzičkoj akademiji na Cetinju, u klasi prof. Alekseja Molčanova. Uspješno je nastupala u zemlji i inostranstvu ostvarivši zapažene rezultate: Prvu nagradu u Italiji, Drugu nagradu na Muzičkom festivalu mladih Crne Gore u Podgorici, Drugu nagradu na istom festivalu u Kotoru. Učestvovala je na XIV međunarodnom konkursu pijanista u Rimu 2003.godine. Iza sebe ima brojne nastupe kao solista (tri koncerta) i kamerni muzičar. Od 2005.godine angažovana je kao profesor klavira i korepetitor u Srednjoj muzičkoj školi „Vasa Pavić“ u Podgorici.

Ulaz je besplatan.

Dobro došli!

‘’Udahni i vidjećeš zašto bluz ima moć da liječi “

Džez mjuzikl za djecu ‘’Poruka sa Saturna’’ (‘’Message from Saturn’’) američkog autora i kompozitora Ilaja Jamina (Eli Yamin) biće premijerno izveden 8. aprila u Velikoj Sali KIC-a ‘’Budo Tomović’’ sa početkom u 19 h, a repriza je narednog dana (9. april) u istom terminu. Ovim mjuziklom biće svečano  otvorena tradicionalna manifestacija ‘’Mjesec poštovanja džeza 2017’’ (JAM 2017) pod motom ”Džez za sve uzraste”.

Projekat realizuju Kulturno – infrormativni centar ‘’Budo Tomović’’ i NVO Jazz ART, u saradnji sa Umjetničkom  školom za muziku i balet “Vasa Pavić” čiji su učenici i nastavniici protagonisti mjuzikla. Projekat je podržala i Ambasada SAD-a u Crnoj Gori.

Umjetnički vođa i pijanista u bendu je Ilaj Jamin, kompozitor mjuzikla, a reditelj je Zoran Rakočević. Libreto je napisao Kliford Karlson.  U mjuziklu su uloge povjerene  povjerene  učenicima niže i srednje Umjetničke škole za muziku i balet  ‘’Vasa Pavić’’, a pored njih su dvije vokalne grupe učenika podijeljene u uloge  Asteroida i Sazvježđa, gudački kvartet  učenika i jazz ansambl nastavnika škole. U pripremi učestvuju nastavnici pjevanja i hora Zorana Latković i Saša Barjaktarović, instrumentalisti Milorad Šule Jovović, gitara, Stefan Pavićević, saksofon, Milivoje Pićurić, kontrabas, Enes Tahirović, klavir/korepeticija, Martin Đorđević, bubnjevi, a asistent  režije je Anđelija Rondović.

Učenici nižeg stupnja muzičke škole “Vasa Pavić”, koji igraju Asteroide, takođe su učenici podgoričkih osnovnih škola “Branko Božović”, “Sutjeska”, “Oktoih”, “Štampar Makarije”, “Maksim Gorki”, “Savo Pejanović” i “Marko Miljanov.

Uloge Sazvježđa su pripale učenicima srednjeg stupnja Umjetničke kole za muziku i balet “Vasa Pavić”.

“Poruka sa Saturna” donosi priču o tri tinejdžera Meri, Lu i Vilijamu koji pokušavaju spasiti galaksiju Mliječni put koja izumire. Kada im od razbuktalih asteroida stigne muzička poruka sa Saturna – ‘’Vi ne svirate dovoljno bluza’’, ubrzo nakon saznaju da je sa spas Mliječnog puta jedini lijek – sviranje bluza. Na tom putu oni uče o bluzu i stvaraju pjesmu koja liječi (‘’A Healing song’’) i uspijevaju spasiti galaksiju. Bluz tako nastavlja da drži svemir.

Ilaj Jamin (Eli Yamin, 1968) je američki džez i bluz pijanista, kompozitor, pjevač, producent i nastavnik. Rođen je u Istočnoj Patogiji, Long Ajlend  (East Patchogue, Long Island) i potiče iz porodice muzičara. Odrastao je slušajući velikane kao što su Elizabet Koten (Elisabeth Cotten), Pit Sigar (Pete Seeger), Arlo Gutrje (Arlo Guthrie), klasičare Baha, Mocarta, Sinatru, kao i bluzere B.B. Kinga, Džimi Hendriksa (Jimmi Hendrix) i Tadž Mahala (Taj Majal). Deset godina je nastupao kao mladi profesionalni pijanista sarađujući sa maestrima kao što su bubnjar Volter Perkins (Walter Perkins), saksofonista Ilinois Džaket (Illinois Jacquet) i pijanista / kompozitor Beri Haris (Barry Harris). Svirajući sa Volterom, usavršio je bluz i naučio je da njime slušaocima prenese osjećaj lijepog.

Na evropskoj turneji sa Velikim orkestrom Ilinoisa Džaketa (Illinois Jacquet’s Big Bend), Ilaj je produbio znanje o svingu, drami, moći izvođenja Velikog orkestra i naučio kako da uvijek bude u formi. Sarađivao je i sa rediteljkom i koreografkinjom Mercedes Elington, kada je sa kao dvadesetčetvorogodišnjak radio kao direktor i pijanista na desetogodišnjoj turneji grupe “Sofisticirane dame Djuka Elingtona” (Duke Ellington’s Sophisticated Ladies). Kao producent i voditelj njujorškog radija WBGO upoznao je mnogo muzičkih legendi, od kojih je, radeći intervjue, naučio vrijedne životne lekcije.

Sa svojim bluz kvartetom nastupao je kao kulturni ambasador svoje zemlje, u Rusiji, Maliji, Indiji, Kini, Brazilu, Čileu i na Balkanu. Poslednjih godina je, takođe,  nastupao u okviru prestižnih programa i festivala: Džez u centru Linkoln u Njujorku; Džez festival Lajonel Hempton (The Lionel Hampton Jazz Festival) u Moskvi; Džez festival u Sankt Petersburgu u Rusiji, kao i u Bijeloj kući, na poziv Predsjednika Baraka Obame.

Ilaj je napisao tekst i melodiju za pjesmu A Healing Song (prev. Pjesma koja liječi) o iscijeljujućoj moći bluza i pjesmu “Rwandan Child” o mudrosti i značaju djece. Pisao je takođe muziku za filmove: “Oko vremena” (Around the Time) od Fila Bertelsona i kamernu muziku (klarinet, viola i klavir) za “Rikša na kiši” (Rickshaw in the Rain) od Pije Klejva, čija je premijera bila u Karnegi holu u Njujorku.

Zajedno sa Klifordom Karlsonom je napisao pet mjuzikala za djecu: “Poruka sa Saturna” (Message From the Saturn), “Norina barka” (Nora’s Ark), “Čuj moj glas” (Hear My Voice), “Držeći baklju slobode” (Holding the Torch for Liberty) i  “Kada Malindi pleše” (When Malindy Swings).

Izdao je nekoliko CD-a: “Luin san” (Louie’s Dream), “Osjećam se dobro” (I Feel So Glad), “Norina barka” (Nora’s Ark), “Ne možeš kupiti sving” (You Can’t Buy Swing), “Sunca kosmičke svijesti” (Suns Of Cosmic Consciousness) i “Gurati tridesete” (Pushin’ 30).

Ilaj je osnivač i umjetnički direktor Džez drama programa (The Jazz Drama Program), neprofitne organizacije koja daje podršku i iskustvo studentima, nastavnicima i ostalima kroz džez muziku, pripovijedanje, pozorište, ples i vizuelne umjetnosti. Kroz ovu organizaciju producira svoje mjuzikle širom SAD-a i povremeno u inostranstvu. Takođe je osnivač i direktor Džez akademije u Lajonel centru gdje se održavaju obuke za dizajnere, radionice za nastavnike, umjetnike i direktore u saradnji sa Fakultetom za biznis u Fordamu.

Podgorička publika ga pamti po gostovanju 2011. kada je zajedno sa svojim džez kvartetom i učenicima Umjetničke škole za muziku i balet “Vasa Pavić” spektakularno izveo svoj mjuzikl Norina barka (Nora’s Ark) u koncertnoj verziji.

O autoru mjuzikla više na njegovoj web stranici http://eliyamin.com/

Dodatne  informacije o ovogodišnjem JAM-u 2017  dostupne su na  linku http://www.jazzartassociation.org/?lang=hr

Ulaz je besplatan.

Dobro došli!

Koncert etno pjesama sa Balkana na turskom jeziku u izvođenju umjetnice Nine Strugar biće održan u okviru manifestacije “Put svile”, a u organizaciji Instituta “Yunus Emre“ i KIC-a “Budo Tomović” u poneđeljak, 27.marta, u Velikoj sali KIC-a, sa početkom u 19 sati.

Gosti koncerta biće interpretator sevdalinki Esad Merulić, duo Dina Desančić (violina) i Safet Drljan (harmonika) i perkusionista Gligor Đuričković.

Umjetnica Nina Strugar nedavno je predstavila svoj novi album turskih narodnih pjesama sa Balkana pod nazivom ‘’Gocmen kızı’’. Album je snimljen u studiju “Ugur Kaya“ u Istanbulu, a Institut “Yunus Emre“ iz Podgorice je izdavač albuma i finansijski pokrovitelj cjelokupnog projekta.

Besplatne ulaznice se mogu preuzeti na biletarnici KIC-a (9 – 20h).

Dobro došli!

U okviru obilježavanja 70 godina postojanja Umjetnička škola za muziku i balet “Vasa Pavić” prirediće koncert vokalne i instrumentalne muzike u utorak, 21.marta, u Velikoj sali KIC-a, sa početkom u 20 sati.

U prvom dijelu koncerta nastupiće orkestar škole koji će odsvirati dva djela Volfganga A. Mocarta: Serenadu za gudače, KV 525 br. 13 u G-duru (“Mala noćna muzika”) i Koncert za klavir i orkestar K 40 br.3 u D-duru. Solista na klaviru je Simo Šišević, učenik IV razreda srednje muzičke škole u klasi Anke Asanović. Prvi dio koncerta biće zaokružen izvođenjem kompozicije “Uspavanka” za gudački orkestar od Džordža Geršvina. Dirigent je Irena Vuković.

U drugom dijelu koncerta nastupiće hor srednje muzičke škole sa solistima i instrumentalnim ansamblom koji će izvesti djelo “Missa Criolla” savremenog argentinskog kompozitora Ariel Ramireza. Dirigentica je Zoja Đurović koja će  sjutrašnjim koncertom obilježiti 20 godina rada sa horom Muzičke skole ” Vasa Pavić”.

Ulaz je besplatan.

Dobro došli!

Popularni kanadski pjesnik i slem muzičar MC June (alias Norman Delinel), gostovaće premijerno u Podgorici, u okviru evropske turneje, a povodom predstojećih Dana Frankofonije. Gostovanje ovog umjetnika organizuju Ambasada Kanade,  KIC Budo Tomović, udruženje Jazz Art i Francuski institut.

Program poznatog kanadskog slem umjetnika uključuje radionicu slem poezije koja će biti održana u četvrtak 16.marta u Gimnaziji ”Slobodan Škerović”, u 19 sati i koncert, u petak, 17. marta, u sali DODEST, u 20 sati.

Rođen u Montrealu, Norman Delinel se još tokom mladosti zanimao za poeziju i pisanje stihova, a njegov interes za slobodnu improvizaciju učinio ga je prepoznatljivim među tinejdžerima. Njegovo stvaralaštvo povezuje muziku i poeziju u okviru aktuelnih muzičkih stilova poput repa i slema. MC June je ostvario više od trista nastupa i preko hiljadu radionica širom Kanade i SAD-a, i tako postao prepoznatljiv umjetnik slema. Prvi album „U odrazu“ (Le Reflet) objavio je 2011. godine, u saradnji sa DJ Horgom, Fabrice, Koffy, Monk-E. Za one koji nijesu upoznati sa njegovom muzikom, slemer MC June predstavlja svojevrsnog „kanadskog“ Marčela. Teme kojima se bavi u svom stvaralaštvu su sloboda, ljubav, prijateljstvo, porodica, društvo, siromaštvo, razvoj, okolina, strast, itd.

Član je kolektiva “Kalmunity”; objavio je svoju prvu knjigu poezije “Uzmi moj život u ruku” (Prendre ma vie en main, 2013.); član je udruženja pisaca Kvebeka (l’UNEQ – L’union des écrivaines et des écrivains québécois). Njegov talenat je primjećen, pozivan je da nastupa na scenama nekih od glavnih festivala i manifestacija, gdje je dobio brojne pohvale i nagrade. Pobjednik je takmičenja u slem poeziji 2011. godine, “Throw Poetry Collective”, i predstavljao je Montreal na festivalu “Canadian Festival of Spoken Word” u Torontu.

Korisni linkovi: www.junerep.com , www.centonze.ca , www.editionsperceneige.ca ;

Ulaz je besplatan!

Dobro došli!

Povodom 8. marta, Međunarodnog dana  žena, treću godinu zaredom KIC ”Budo Tomović” organizuje   ”Kompozitorke iz sjenke”, posvećen ženskom  muzičkom stvaralaštvu.    Koncert će biti održan u u srijedu, 8. marta, u Velikoj sali KIC-a sa početkom u 20h, a program će izvesti gudački kvartet ”Montenegro”, trio ”Luminis” i duo violista Mihail Bereznitski i pijanista Bojan Martinović.

Na programu su djela kompozitorki Rebeke  Klark, Ejmi Bič i Žermen Taljafer,  koje su stvarale muziku u prvoj polovini 20. vijeka.

Američka kompozitorka i pijanistkinja Ejmi Bič (Amy Beach, 1867 – 1944), potiče iz bogate porodice iz malog gradića u Nju Hempširu. Od ranog djetinjstva se bavila komponovanjem himni i valcera; njena majka Klara, talentovana pijanistkinja i pjevačica, bila joj je prvi nastavnik klavira. Pored svojih kompozicija, već sa sedam godina izvodila je komade Šopena, Betovena, Hendla. Po preseljenju porodice u Boston, Ejmi je uzimala časove klavira kod lokanlih profesora. Ipak, vođena umjetničkim instiktom i kreativnošću, najviše je voljela da sama istražuje klasična djela i samostalno uči kod kuće. Nakon godina učenja, Ejmi je po sugestiji svoje majke, nastavila da se obrazuje privatnoj školi gdje su joj omiljeni predmeti bili na odsjeku za umjetnost i nauku, kao i učenje francuskog i njemačkog jezika.

Kao odlična pijanistkinja željela je da razvije svoju koncertnu karijeru. Debitovala je uspješno u jednom uglednom pozorištu u Bostonu 1883. godine, gdje je svirala koncert pod dirigentskom palicom njemačko–američkog maestra Adolfa Nojndorfa (Adolf Neuendorff). Pozitivne kritike su doprinijele njenim daljim nastupima i mnogobrojnim koncertima u periodu od 1883. do 1885. godine. Ubrzo nakon toga, Ejmi se udala za mnogo starijeg gospodina, doktora Henrija Biča, koji nije podržavao njene javne nastupe osim kada su bili u pitanju njeni nastupi na humanitarnim događajima, kao i njen rad na sopstvenim kompozicijama. Poštujući njegov stav, Ejmi je rjeđe nastupala, ali je zato intenzivno komponovala kamerna djela, solo pjesame, kantate i crkvene kompozicije.

Nakon smrti njenog muža, provela je nekoliko godina u Evropi (1911-1914) gdje je njen kompozitorski i pijanistički talenat još jednom došao do izražaja. Postala je poznata kompozitorka i pijanistkinja, a njena prva simfonija je bila široko popularna u Evropi. Pred početak Prvog svjetskog rata, bila je primorana da napusti Evropu. Ostatak života provela je u Njujorku.

Njena muzika je generalno inspirisana romantizmom na kojem je gradila sopstveni lirizam i sentiment. Među najznačajnijim djelima se izdvajaju: orkestarska kompozicija „Mass“ u E-duru, op. 5; prva simfonija „Gaelic“, kamerno djelo „Tema i varijacije za flautu i gudački kvartet“, opera „Cabildo“. Ubrzo nakon smrti je bila zaboravljena, sve do 1990. godine, kada su ženski izvođači počeli da sviraju njena djela. Divile su se njenoj hrabrosti da se bavi umjetnošću na kreativan način i suoči sa negativnim stranama tog vremena, u kojem su dominirali muškarci na svim poljima pa i u muzici. Konačno je 1999. godine, dobila svoje mjesto na zidu „The Shell“ među najuticajnijim muzičkim umjetnicima, kao i mjesto u prestižnoj sali slavnih američkih klasičnih kompozitora, koji su doprinijeli razvoju američke muzike i uopšte, muzike u Americi (American Classical Music Hall of Fame).

Gudački kvartet op. 89 u jednom stavu, kompozitorka je napisala 1929. godine. U djelo je protkala tri tradicionalne pjesme sa Aljaske. Počinje i završava meditacijom (Grave), a u razvojnom dijelu Piu animato se razvija prema živahnom dijelu Allegro molto.  U ovom kvartetu se može čuti kompozitorkina težnja da eksperimentiše sa nerazriješenim disonancama, za razliku od njenih prethodnih postromantičarskih radova. Djelo je objavljeno tek 2000 godine, i tako postalo dostupno muzičarima. Izdavač je Music of United States of America, Volume 3.

Žermen Tajfer (Germaine Tailleferre, 1892 – 1983), poznata francuska kompozitorka, je rođena u okrugu Pariza. Njeno pravo ime bilo je Žermen Marsel Tajfez ali ga je promijenila u inat ocu, koji nije želio da podrži njeno muzičko obrazovanje. Ipak, uz pomoć majke, naučila je da svira klavir i da komponuje kratke komade. Kasnije je upisala Konzervatorijum u Parizu gdje je bila odličan student; u to vrijeme njene radove je čuo Erik Sati i proglasio je svojom „muzičkom sestrom“; pozvao je da se pridruži grupi „Novi mladi“ (Nouveaux jeunes), pokretu muzičara koji su se služili novim muzičkim jezokom. Na čelu ovog pokreta je bio slavni francuski pisac i avangardni filmski režiser Žan Kokto. Ova grupa je bila u bliskoj vezi sa pjesnicima Gijomom Apolinerom, Maksom Žakobsom, Blez Sendrarom, Polom Elijarom, Lujom Aragonom, kao i slikarima Pablom Pikasom, Žoržom Brakom, Andreom Lotom, Moizom Kislingom i dr.

Od 1919. započelo je njeno poznanstvo i umjetnička saradnja sa Morisom Ravelom, koja je trajala skoro deset godina. Tada je zajedno sa mladim kolegama-kompozitorima sa studija, oformila slavnu francusku grupu Šestorica (Groupe des Six) u kojoj su bili Žorž Orik, Fransis Pulank, Luj Dire, Darijus Mijo i Artur Honeger (Kokto je bio nezvanično njihov sedmi član). Zajedno su objavili zbirku klavirskih kompozicija – poznatu kao „Album šestorice”, i radili na baletu “Mladenci sa Ajfelove kule” koji je označio kraj zajedničkog estetskog iskustva ove grupe.

U 33-ćoj godini se udala za karikaturistu Ralfa Bartona sa kojim je jedno vrijeme živjela u Njujorku; pored raznih ponuda za angažmane u filmskoj muzici, nije imala podršku supruga, što joj je otežavalo kreativni rad tokom braka. Nakon razvoda je komponovala Šest francuskih šansona koje je posvetila njenim drugaricama, u namjeri da skrene pažnju na probleme sa kojima su se žene suočavale tada.

Njena najznačajnija djela su nastala tokom dvedesetih i tridesetih godina među kojima su Koncert za klavir br. 1; baleti „Prodavac ptica“ (Le marchand d'oiseaux) i “Nova Kitera” (La nouvelle Cythère); orkestarsko djelo “Pod atinskim svodovima” (Sous les ramparts d'Athènes); opere “Zulaina” (Zoulaïna) i “Moreplovac Bolivar” (Le marin de Bolivar), remek djelo – “Narcisova kantata” (La cantate de Narcisse).

Kada je izbio Drugi svjetski rat prebjegla je u SAD. U Francusku se vratila 1946. godine, nastaviljajući da stvara muziku, eksperimentiše sa muzičkim formama, tehnikom serijalizma, piše za radio i sarađuje sa Gardom Republike, od koje je dobijala redovne porudžbine. Posljednje godine svog života je posvetila uglavnom kraćim formama. Većina njenih djela su objavljena posthumno. Pored brojnih kamernih i orkestarskih djela, komponovala je i muziku za film i televiziju. Pred kraj života je imala finansijske probleme, te joj je direktor jedne pariške škole ponudio da radi kao korepetitor na plesnom odsjeku.

Klavirski trio je mladalačko djelo Žermen Taljafer (iz 1917), u tri stava “Assez animé”, “calme sans lenteur”, i “très animé”; mnogo kasnije kompozitorka se vratila ovom triju, u svojim osamdesetim (1978), kada je pored prvog i poslednjeg stava dopisala još dva, i tako doprinjela novoj verziji djela. Ovaj trio je posvetila pijanistkinji Mišelin Dondin (supruzi kompozitora i dirigenta Dezirea Dondina, autora nekoliko transkripcija njenih djela). Četvorostavačni trio i dalje ukazuje na prepoznatljivi stil kompozitorke u kojem se smjenjuju živi i ritmički brzi stavovi sa harmoničnim sporim stavovima, koji imaju vezu sa bluzom. Zbog njenih uvijek svježih muzičkih ideja, Darijus Mijo je isticao njen mladalački duh “Žermen je uvijek dvadestogodišnjakinja”.

Rebeka Klark (Rebecca Clarke, 1886 – 1979), engleska kompozitorka i violistkinja, je bila poznata po svojim kamernim djelima koja su uključivala violu. Smatrana je za jednog od najznačajnijih britanskih  kompozitora u periodu između dva svjetska rata. Svoj život je provela većinom u Americi, iako je rođena u Velikoj Britaniji. Djetinjstvo je provela u Londonu, učeći njemački i engleski jezik. Studirala je na Kraljevskom muzičkom koledžu u Londonu  i postala jedna od prvih žena-studenata na smjeru Kompozicija, pod mentorstvom Čarlsa Vilersa Stenforda. Časove viole je pohađala kod Lajonela Tertisa, jednog od najboljih violista tog vremena. Kasnije je odabrana da svira u Kraljičinom orkestru, što ju je učinilo prvim ženskim profesionalnim orkestarskim izvođačem. Nakon što ju je otac izbacio iz kuće, zbog neslaganja s njenim privatnim životom, napustila je Kraljevski muzički koledž, i utjehu je našla u sviranju  viole; ubrzo zatim se preselila u SAD (1916), gdje je započela karijeru violiste. Njena kompozitorska karijera je takođe bila u usponu; uz podršku njene komšinice Elizabet Sprejg Kulidž, konkurisala je sa Sonatom za violu i klavir 1919. na takmičenju kompozicije čiji je mecena bila upravo Kulidž. Podijelila je prvo mjesto sa Švajcarcem Ernstom Blohom (kasnije je Bloh proglašen za pobjednika jer su članovi žirija, između ostalog, smatrali da je nemoguće da je žena komponovala tako savršeno djelo).

Udajom za uglednog profesora klavira Džejmsa Friskina 1944. godine, nije uspijevala da poboljša svoj život; morala je da bira između porodičnih obaveza i komponovanja. Da bi brak uspio, prestala da komponuje i izvodi svoja djela. Posle smrti muža, počela je da piše memoare pod nazivom “I ja sam imala oca” koje je završila 1973. godine. Slikovito je predstavila svoj rani život, psihičko i fizičko zlostavljanje od strane njene braće i oca koji nisu podržavali njen umjetnički talenat i rad. Njena muzika obuhvata razne stilove 20-tog vijeka, uključujući impresionizam, postromantizam i neoklasicizam. Napisala je oko sto radova (uključujući pjesme, horske i kamerne kompozicije i muziku za klavir), samo je dvadeset djela bilo objavljeno za njenog života, a njena djela dugo nijesu bila objavljivana ni nakon njene smrti 1979.

Godine 2000., muzikolozi Lijana Kurtis i Džesi An Ovens, profesori na Univerzitetu u Brendajsu, Masačusets/SAD, osnovali su Društvo “Rebeka Klark“, bazirano na radu Centra za istraživanje ženskih studija, sa ciljem da afirmišu interesovanje za njen život i muziku, podrže i ohrabre izvođače, izdavačke kuće i publikacije u vezi s njenim likom i djelom.

Sonata za violu i klavir je trostavačna kompozicija nastala 1919. godine. Premijerno je izvedena na muzičkom festivalu u Berkširu 1919, i veoma dobro primljena. Ovo djelo predstavlja vrhunac njene komozitorske karijere, zajedno sa drugim djelima kamerne muzike, kao što su Klavirski trio i Rapsodija za violončelo i klavir. Sonatu je objavila izdavčka kuća Chester Music 1921.

Kompozitorka je govorila o Sonati kao o svom „malom dahu uspjeha“ imajući u vidu priznanje koje je ovo djelo dobilo na takmičenju kompozitora. Sonata počinje ekspresivnim uvodom viole, prije prelaska u melodični i harmonični jezik naslonjen na uticaje Kloda Debisija i Ralfa Von Vilijamsa; pored česte hromatike,  služi se modalnim i cjelostepenim ljestvicama, po ugledu na Debisijevu invenciju.  Drugi stav Vivace  bogat je specijalnim efekatima picikatima i flažoletima u brzom tempu. Poslednji stav Adagio, istovremeno misaon i senuzalan, neočekivano razrađuje teme iz prvog stava, izvlačeći na površinu briljantnu virtuoznost iz oba instrumenta. Zbog bogatog muzičkog jezika, zahtjevnih tehničkih i virtuoznih elemenata, Sonata je sve češće na repertoaru violista.

Ulaz je besplatan.

Dobro došli!