Džez trio rumunske pijanistkinje Ramone Horvat nastupiće premijerno u Crnoj Gori u okviru manifestacije “Mjesec poštovanja džeza – 2024. u subotu, 20. aprila u velikoj sali KIC-a, u 20 sati. U triju sa francuskim muzičarima, kontrabasistom Nikolasom Ragoom i bubnjarem Antoanom Paganotijem, premijerno će predstaviti svoj novi album “Carmen’s Karma”, koji je nedavno objavljen u Francuskoj i osvojio brojne pozitivne kritike. Pokrovitelj gostovanja Ramone Horvat je Ambasada Rumunije u Crnoj Gori.
Više o umjetnicima
Rođena u Bukureštu u porodici umjetnika, od majke Rumunke i oca Mađara, Ramona Horvat od djetinjstva njeguje strast prema standardima s Brodveja i muzici Djuka Elingtona, koju rano otkriva zahvaljujući emisijama Vilisa Konovera, posebno “Jazz Hour”, na talasima “Glasa Amerike”, koje je porodica u tajnosti slušala. Počela je da svira klavir po sluhu već sa tri godine, a zatim, sa šest godina, upisala muzičku školu. Bila je okružena različitim muzičkim stilovima poput američke pjesme, džeza, tradicionalne i romske muzike, kubanski bolero, kao i klasične muzike, koju je kasnije intenzivno studirala. Sa 23 godine stekla je diplomu soliste-pijaniste na Nacionalnom muzičkom konzervatorijumu u Bukureštu. Na kraju studija, upoznaje američkog pijanistu mađarskog porijekla Jansija Korošija, ikonu međunarodnog džeza 50-ih i 60-ih godina. Ispostavilo se da je taj sudbinski susret Ramonu potpuno uveo u svijet džeza. Preselila se u Pariz 2010. godine i formirala svoj prvi trio u saradnji sa Gijomom Duvinjoom (kontrabas) i Frederikom Sikarom (bubnjevi), da bi dvije godine kasnije razvila saradnju s kontrabasistom Nikolasom Ragoom, sa kojim je razvila nekoliko projekata. U triju sa Ragoom i Sikarom snimila je svoj prvi album “XS Bird” (2015, izdavač Black&Blue), koji je posvetila uspomeni na Jansija Korošija. Za ovo ostvarenje osvojila je nagrada za najbolji džez album u Rumuniji. Isti izdavač objavio je njen drugi album “Le Sucrier Velours” 2019. godine, koji je izvela u duu sa kontrabasistom Raguom, i taj je album dobio lijep prijem u francuskoj i internacionalnoj štampi. Njen novi album “Carmen’s Karma”, objavljen prošle godine, dobio je odlične kritike u međunarodnoj javnosti. Na ovom albumu ona se vraća svojim klasičnim korijenima, nudeći adaptaciju djela francuskih kompozitora Kloda Debisija, Gabrijela Forea, Morisa Ravela i Žorža Bize, kao i Franca Šuberta, Žorža Eneskua, Antonina Dvoržaka i Ludviga van Betovena, spajajući klasiku i džez na neobičan način. Ramona je virtuoz na klaviru, eklektična, inspirisana velikim džez pijanistima, sa prilično raznolikim muzičkim univerzumom. Teži da razvije lični stil, čvrsto utemeljen u tradiciji svinga i be-bapa, ali i moderan. Veoma je aktivna na pariškim scenama, redovno svira i na koncertima, u klubovima i na festivalima šrom Evrope.
Pariški kontrabasista Nikolas Rago je aktivan od 90-ih godina. Sarađivao je i snimao sa mnogim uglednim francuskim i stranim muzičarima poput Benija Golsona, Džonija Grifina, Kenija Vilera, Pitera Bernsteina, Valerija Ponomareva, Alena Žan-Marija, Andrea Viležera, Stefana Belmondoa, Paola Frezua, Manua Kačea, i drugih. Od 1994. do 2000. godine živio je u Njujorku. Godinama je bio dio stalnog orkestra Duc des Lombards. Takođe je nastupao na brojnim džez festivalima u Francuskoj i inostranstvu (Marsijak, La Vilet u Parizu, džez festival u Rimu, Bukureštu, Santa Lusiji, Toledu i dr) kao i na džez scenama mnogih evropskih gradova. Snimio je tri albuma kao vođa i ko-vođa: “Made in France” (Elabeth 2005) sa Ivom Brukijem; “La complainte de la Tour Eiffel” (Albore Jazz 2012) i “Le sucrier velours” (Black&Blue 2019) sa Ramonom Horvat. Kao prateći instrumentalista je prisutan na dvanaest albuma.
Bubnjar i pjevač Antoan Paganoti je sin basiste Bernara Paganotija. Počeo je da uči klavir sa devet godina na Konzervatorijumu u Montroju, da bi naposljetku, kao samouk, ozbiljno počeo da svira bubnjeve u četrnaestoj godini. Sa devetnaest godina svira i snima u prvom bendu sa kompozitorom i klavijaturistom Patrikom Gotjeom, a 1999. godine, pridružuje se francuskom bendu Magma kao pjevač i tamo ostaje do 2008. godine. Snimao je i svirao sa brojnim muzičarima poput: Gaela Horelua, Baptista Trotinjona, Davida Preza, Kenija Vilera, Benija Golsona, Abrahama Bartona, Vincenta Peiranija, i dr. Ostvario je turneje po Japanu, Kanadi, SAD, Meksiku i u više zemalja Evrope.
Jedan od najistaknutiji džez saksofonista Maks Kočetov nastupiće na manifestaciji Mjesec poštovanja džeza u Crnoj Gori – JAM 2024, sa svojim kvartetom i trombonistom Semjuelom Blejzerom, 17. aprila, u velikoj sali KIC-a “Budo Tomović” u 20 sati U Kočetovom kvartetu sviraju pijanista Andreja Hristić, kontrabasista Boris Šainović i bubnjar Miloš Grbatinić.
Okosnicu koncerta u Podgorici činiće kompozicije sa albuma “Altered Feelings” kao i novije kompozicije koje priprema za sljedeći album. Muziku odlikuju ukorijenjeni elementi tradicionalnog džez zvuka sa primjesom modernog izraza u uzbudljivom i nepredvidivom toku.
Dan kasnije, 18. aprila održaće koncert u Kraljevskom pozorištu ,,Zetski dom” na Cetinju u 20h. Koncerte je podržala Ambasada Švajcarske u Beogradu.
Ulaznice po cijeni od 5 eura su u prodaju na biletarnici KIC-a. Broj za rezeervacije i informacije 020 663 237
Više o Maksu Kočetovu
Već više od decenije saksofonista i kompozitor Maks Kočetov intrigira publiku svojom muzikom na balkanskoj i evropskoj džez sceni. Rođen u Kijevu (1979), muzikom se bavi od ranog djetinjstva, učio je harmoniku i klarinet, a zatim saksofon. Od 1992. do 1997. studirao je saksofon na Kijevskom državnom muzičkom koledžu „R. M. Gliera”. Nakon studija pohađao je ljetnji kurs u Erfrutu (Njemačka), pod vođstvom Poljaka Zbignjeva Namislovskog (klasa saksofona) i Britanca Džona Tejlora (ansambli), a zatim je imao više angažmana po njemačkim i francuskim džez klubovima. Bio je trostruki laureat festivala Do#Dj Junior u Donjecku, osvojivši nagrade za najboljeg izvođača, najbolji džez-rok ansambl i najbolju kompoziciju (2003).
Od 2006. godine živi i radi u Srbiji, gdje je ubrzo prepoznat kao izuzetan muzičar. Član Big benda RTS postao je 2010. godine, a zatim prvi alt saksofonista ovog orkestra, kao i solista. Nastupao je sa legendama, među kojima su Duško Gojković, Stjepko Gut, Toni Lakatoš, Džon Fadis, Ilja Rejnhaut, Hajnc fon Herman. Takođe sarađuje sa brojnim džez i rok sastavima (Unit 5+1, Bramax, Deca loših muzičara, i dr).
Objavio je tri albuma kao vođa ansambla: “13:30” (2014, instrumentalni kvartet) i “It’s Time for Jazz” (2015, kvintet sa pjevačicom Ksenijom Kočetovom), kao i aktuelno ostvarenje “Altered Feelings” (2022, osmodjelna svita za instrumentalni kvartet), u izdanju A.MA Records iz Barija (Italija). Učestvovao je i na albumima Big benda RTS, Sanje Marković i Jelene Jovović, a već nekoliko godina uređuje program u beogradskom klubu Telma.
Više o Semjuelu Blejzeru
Rođen u La-Šo-de-Fondu (Švajcarska), Semjuel Blejzer je počeo je da se ističe kao profesionalni muzičar nakon što je diplomirao na konzervatorijumu 2002. godine. Tokom narednih pet godina razvio je saradnju sa Bečkim umjetničkim orkestrom (Vienna Art Orchestra) i Evropskim radijskim big bendom, dobio Fulbrajtovu stipendiju, nastavio postdiplomske studije na Konzervatorijumu za muziku Državnog univerziteta u Njujorku i snimio svoj prvi album “7th Heaven” kao vođa kvarteta (Samuel Blaser Quartet). Dobitnik je Evropske džez nagrade 2019. godine, kao i titule “Rising Star Trombone”, po izboru kritičara magazina Downbe,at 2021.
Samuel teži održavanju odnosa s iskusnim i starijim muzičarima poput Pjera Favrea, Džona Holenbeka, Gerija Hemingveja, Marka Dukreta, Pola Motiana, Olivera Lejka i Danijela Humera, koji su mu pomogli da razvije svoj sopstveni muzički identitet. U sviranju koristi puni raspon mogućnosti trombona a svakom poduhvatu pristupa kao vođa i inspirativni saradnik.
U doba pandemije COVID-19, u nedostatku turneja, osnovao je online izdavačku kuću, Blaser Music, koja je izdala četiri albuma. Često nastupa sa svojim kvartetom i kao prateći muzičar mnogih poznatih džez muzičara poput Mišela Portala i Marka Dukreta. Od 2020. godine Blejzer je aktivan u nekoliko sastava, od dua do kvarteta (Samuel Blaser Quartet).
Manifestacija “Mjesec poštovanja džeza u Crnoj Gori – JAM 2024” koja se ove godine održava pod motom “Jazz Colors” počeće sa koncertom jednog od najuglednijih evropskih džez pijanista i kompozitora Bojana Zulfikarpašića.
Na solo koncertu 1. aprila u KIC-u u 20 sati promovisaće svoj novi album “As Is” koji je objavila izdavačka kuća Paradis Improvisé, ali i podsjetiti našu publiku na kompozicije sa njegovih ranijih solo albuma.
O umjetniku:
Rođen u muzičkoj porodici u Beogradu 1968. godine, Bojan Zulfikarpašić počeo je da svira klavir sa samo 5 godina. Susreo se s različitom muzikom još u period djetinjstva, pohađao muzičku školu i svirao u raznim bendovima. Vremenom je postao poznat muzičar na beogradskoj džez i rok sceni što mu je donijelo nagradu za Najboljeg mladog džez muzičara Jugoslavije 1989. godine.
Bio je dobitnik stipendije za trogodišnje studije na muzičkom kampu u Mičigenu (SAD). Preselio se u Pariz 1988. godine, da bi u roku od nekoliko godina postao neizostavno ime džeza u Francuskoj. Školovanje je nastavio na Međunarodnom muzičkom konzervatorijumu i počeo saradnju s drugim muzičarima. Sa gitaristom Noelom Akšoteom je svirao po svim pariškim klubovima, od dua do kvinteta, kao i sa savremenicima poput saksofoniste Žilijena Luroa, flautiste Medžika Malika i drugih.
Bojanov profesionalni uspon počeo je 1990. godine. Zamijenivši pijanistu u kvartetu basiste Marka Buronfosa, osvojio je nagradu za najboljeg solistu na takmičenju ‘Concours de la Défense’ te su ga primijetili neki od najvećih imena francuskog džeza. Od 1991. godine počeo je da sarađuje sa poznatim francuskim kontrabasistom Anrijem Teksijeom i njegovim kvartetom Azur, kao i klarinetistom Mišelom Portalom. Sa obojicom svira na velikim pozornicama Francuske, Evrope i šire. Svojim posebnim muzičkom jezikom – sastavljenim od zrelog džez rječnika sa suptilno doziranim folklornim uticajima sa Balkana – Bojan ostavlja neizbrisiv trag u svim grupama sa kojima svira.
Osim sviranja i snimanja kao prateći muzičar, Bojan vodi i sopstvene sastave i projekte.
Sa prestižnom izdavačkom kućom “Label Bleu” započeo je saradnju 1993. na debi albumu kvarteta Bojan Z, koji je snimio u Njujorku; zatim je uslijedio Yopla!, njegov drugi album s kvartetom, objavljen 1995. godine. Svoj uspješan multi-kulturalni projekat Korijeni, objavio je 1999. godine, pozivajući osam muzičara sa različitih strana svijeta među kojima su alžirski perkusionista Karim Zijad, turski majstor na neju Kudsi Erguner, makedonski rok gitarista Vlatko Stefanovski i njegovi dugogodišnji prijatelji-muzičari iz Beograda, basisti Predrag Revišin i Vojin Draškoci.
Nakon nekoliko godina razmišljanja o solo sviranju klavira, Bojan je snimio svoj internacionalno hvaljen album “Solobsession”, objavljen 2001. godine. Ovaj album, pun izvanrednih kompozicija i neobičnog sviranja klavira, ponovo potvrđuje njegov status džez pijaniste koji se ne može uporediti ni sa kim drugim, sa očigledno neograničenim talentom. Nakon toga, slijede još tri solo albuma “Xenophonia” (2006), “Soul Shelter” (2012) i “As Is” (2023).
Sa grupama muzičara poput Teksijera, Portala i Luroa, kao i sa svojim sopstvenim bendovima, triom te s autorskim solo repertoarom, nastupao je na velikim festivalima u Montrealu, Parizu, Kopenhagenu, North Sea Jazz u Holandiji, Marsijaku, Sarajevu itd.
Njegov peti album pod nazivom “Transpacifik” (2003), u triju, objavljen pod etiketom Label Bleu, označava početak saradnje sa američkim muzičarima, kao što su basista Skot Koli i njujorški džez bubnjar Našit Vejts. Od tada svira sa Benom Perovskijem i Ari Hoenigom na bubnjevima i velikim francuskim basistom Remijem Vinjolom.
Francuska vlada dodijelila mu je prestižno odlikovanje Orden viteza reda umjetnosti i književnosti (2002) a Francuska džez akademija mu je dodijelila titulu Muzičara godine i nagradu Đango Rajnhard. Evropsku džez nagradu “Hans Koler” dobio je 2005. godine, kao najbolji džez umjetnik. Njegov album “Ksenofonija” objavljen 2006. godine, osvojio je najprestižniju francusku muzičku nagradu (Victoire du Jazz) za najbolji album u 2007. godini. Dobitnik je velike nagrade Društva autora, kompozitora i izdavača Francuske – SACEM, 2017. godine.
Među raznim projektima koje je ostvario tokom poslednjih nekoliko godina su: album “Duo” sa Žilijenom Luroom (2014), “Housewarming” duo sa trombonistom Nilsom Vogramom (2015) klavirski duo – koncert sa Vasilom Hadžimanovim (koncert na Kolarcu, Beograd, 2017), član je klavijaturnog kvarteta zajedno sa poznatim francuskim pijanistima Erikom Lenjinijem, Batistom Trotinjonom i Pjerom de Betmanom. Sarađivao s Amirom Medunjanin kao producent i pijanista na albumima “Ascending” i “Damar”. Bio je takođe producent i autor aranžmana za njen album “For Her & Her” (2020), koji je osvojio nagradu Porin za najbolji album u žanru “world music”. Učestvovao je kao producent, aranžer i izvođač u kreiranju novog albuma “MP85” čuvenog francuskog saksofoniste i kompozitora Mišela Portala, koji je nagrađen titulom “Najbolji album u Francuskoj”, 2021. godine. Novi solo album “As Is” objavio je prošle godine kod izdavačke kuće “Paradis Improvisé”.
Ulaznice se po cijeni od 7 eura mogu kupiti na biletarnici KIC-a, a broj za rezervaciju je 020 664 237.
Gitaristkinja Nađa Grdinić prirediće solistički koncert u okviru KIC-ovog ciklusa “Mladi talenti”, u četvrtak, 28.marta, u sali DODEST, u 19 sati.
Tom prilikom izvešće djela Sainz de la Maza (Campanas del Alba), Johana Sebastijana Baha (Preludijum BMW 1006), Rolanda Dijensa (Libra Sonatine), Maura Đulijana (Gran Sonata Eroica) i Agustina Bariosa Manjore (Una Limosna Por el Amor de Dios).
Rođena 2005. godine u Podgorici, Nađa Grdinić je završila Osnovnu školu za muzičko obrazovanje, odsjek gitara, u Kolašinu, a zatim nastavila školovanje u Podgorici. Trenutno pohađa četvrti razred Srednje muzičke škole “Vasa Pavić” u klasi Dražena Jokovića. Tokom školovanja je osvojila brojne nagrade na državnim i međunarodnim takmičenjima u Bijelom Polju, Bečeju, Novom Sadu, Sarajevu, Tivtu i Tirani. Do sada je dobila četrnaest nagrada “Zlatna lira” na državnim takmičenjima u kategorijama za solo gitaru i duo gitara. Na međunarodnim takmičenjima je osvojila takođe visoka priznanja, od kojih se ističu prve nagrade u Tivtu (2019, 2022) i na festivalu Gitar Art u Beogradu 2023. godine. Pohađala je majstorske časove kod uglednih profesora: Tomas Oferman, Anjelo Deziderio, Zoran Dukić, Huber Kepel, Srđan Tošić, Aleksandar Hadži Đorđević i dr. Ove godine priredila je niz koncerata u Kolašinu, Nikšiću, Baru i Bijelom Polju.
Francuski institut i Kulturno – informativni centar “Budo Tomović” organizuju izvođenje muzičke priče “Mali princ” 20.marta, u velikoj sali KIC-a “Budo Tomović”, u 19 sati.
Autor ovog djela je francuski kompozitor, pijanista i dirigent Tjeri Ulije, koji će uz violinistkinju Klaru Serna, KIC-ov kamerni orkestar “Creation” i naratore Sogdian i Joana Uresa, predstaviti muzičku interpretaciju klasika francuske književnosti, Antoana Sent-Egziperija. Publika će kroz ovo muzičko djelo pratiti priču o avanturama malog princa koji putuje kroz svemir i susrijeće različite likove koji mu pomažu da razumije suštinu života, nauči važne lekcije o prijateljstvu, ljubavi i odgovornosti. Ovom muzičkom pričom obilježićemo Dane frankofonije i 80 godina od smrti ovog planetarno poznatog pisca.
Deseti godišnji koncert iz ciklusa “Kompozitorke iz sjenke”, koji KIC “Budo Tomović” njeguje u okviru svog muzičkog programa, predstaviće pijanistkinju Mari Vermulen iz Pariza, koja je poslednjih godina svoju uzornu pijanističku karijeru posvetila promociji stvarlaštva kompozitorki. Njen album pod nazivom “Kompozitorke”, objavljen prošle godine u Francuskoj je dokaz njenog istraživačkog i umjetničkog rada na afirmaciji ženskog muzičkog stvaralaštva. Na koncertu u KIC-u, 6. marta u 20 sati, izvešće dio tog repertoara, koji se odnosi na kompozitorke iz doba romantizma: Viržini Morel (Osam melodičnih etida), Šarlot Soi (Sonata op.7) i Mel Boni (zbirka kompozicija “Žene iz legendi”).
O pijanistkinji
Nakon studija na Regionalnom Konzervatorijumu u Bulonju, a zatim na Nacionalnom Konzervartorijumu za muziku u Lionu, Marie Vermeulin je nastavila usavršavanje kod Lazara Bermana i Rožera Murara. Osvojila je nekoliko nagrada na međunarodnim takmičenjima među kojima su prva nagrada na međunarodnom takmičenju Tournoi u Rimu (2006) i dvije druge nagrade na međunarodnim takmičenjima Maria Canals u Barseloni (2006) i Olivier Messiaen u Parizu (2007). Takođe je laureat međunarodne nagrade Pro Musicis, 2009. Učestvovala je na brojnim festivalima u zemlji i inostranstvu i nastupala u prestižnim koncertnim dvoranama (Theatre des Champs-Elisees, Philharmonie, Opera de Paris, Theatre des Bouffes du Nord, Center Pompidou-Metz, Opera de Limoges, festival Messiaen au pais de la Meije, itd). Redovno nastupa sa orkestrima, a sarađivala je sa brojnim poznatim dirigentima kao što su Darel Ang, Pol Gudvin, Debora Valdman, Pavel Berman, Valid Musalem, Salvator Brotons i Pjer Bulez.
Rano prepoznata po svojim interpretacijama muzike Olivijea Mesijana, interpretirala je veliki dio njegovog repertoara i posvetila nekoliko predavanja i majstorskih kurseva njegovom djelu. Za izdavačku kuću Universal/Deutsche Grammophon učestvovala je u snimanju kompletnih djela Mesijana (2008). Na svom prvom gostovanju u Podgorici 2008. godine, izvela je program posvećen muzici Olivijea Mesijana, povodom obilježavanja stogodišnjice rođenja ovog velikog kompozitora. Njen prvi CD posvećen je Olivijeu Mesijanu (2013) i dobio je najbolje ocjene kritičara. Drugi album (2016) posvećen Klodu Debisiju, takođe je osvojio jednoglasne pohvale stručnih muzičkih časopisa (Classica, Diapason, Resmusica, Pianiste). Godine 2019. snimila je album posvećen Klari i Robertu Šumanu, koji je takođe naišao na odličan prijem kritike. U svoj najnoviji album “Kompozitorke” (2023) uvrstila je djela dvadeset jedne francuske kompozitorke iz doba romantizma. Njeno interesovanje za muzičko stvaralaštvo žena se nastavlja – priprema objavljianje kompletnog ciklusa Das Jahr kompozitorke Fani Mendelson. Svi ovi programi odražavaju njenu ličnu posvećenost većoj ravnopravnosti žena-kompozitorki i rehabilitaciji repertoara koji je veličanstven koliko i zaboravljen.
Umjetničku karijeru Mari Vermulen podržava nekoliko fondacija (Safran pour la musique,Societe Generale) i Francuski institut. U novembru 2014. godine dobila je nagradu za interpretaciju od Akademije lijepih umjetnosti i Fondacije Simon et Cino Del Duca, Francuskog Instituta.
O kompozitorkama
Viržini Morel
Francuska pijanistkinja i kompozitorka Žana Viržini Morel de Verže (Jeane Virginie Morel du Verger, 1799-1870) je rođena u Mecu, u vanbračnoj zajednici. Rano je pokazala svoj muzički talenat te je njena majka odvela u Pariz, gdje je studirala klavir kod Luja Adama na Pariškom konzervatorijumu i diplomirala s najvišom ocjenom 1814. Usavršavala se kod Antona Rajha (harmonija), Muzija Klementija i Johana Humela. Kasnije je i sama podučavala klavir i bila nastavnica vojvotkinji od Berija. Godine 1928. udala se za pukovnika Filipa Leroja, koji je dobio titulu barona od Veržea. Nastavila je da komponuje i ostvarila zapažena djela za klavir od kojih se izdvajaju Sonata i etide (Osam melodičnih etida), koje je posvetila savremenici Luizi Faran (Louise Farrenc), francuskoj pijanistkinji i kompozitorki. Pored toga, komponovala je tri dueta za violinu i klavir i druga kamerna djela.
Osam melodičnih etida objavio je izdavač Richault, 1857. godine. Iako se čini da je komponovala u obrazovne svrhe, melodične etide su prilično zahtjevne i bile su namijenjene za izvođenje u salonu sa ciljem da se pokaže talenat i autora i izvođača. O značaju i ozbiljnosti ove partiture pisao je Ernest Rejer u muzičkom časopisu Le Courrier de Paris: „Umjetnički svijet još uvijek pamti uspjeh gospođice Morel; vješta pijanistkinja, postavši plemkinja, ostala je vjerna svojoj umjetnosti, jedinoj tradiciji velikih majstora. Na svakoj stranici djela osjećaju se snaga i istustvo – ženska gracioznost je našla utočište u naslovima koje je autorka dala svakoj od melodija koje čine njenu zbirku: Berseza, Disperata, Incerteza, Barkarola, Leptir i itd. Ovim svježim i poetskim razmišljanjima prethodi veoma lijep uvod u kome su dva dijela, oba podjednako zanimljiva i burna, otkrivajući majstorski dodir ruke“.
Šarlot Soi
Francuska kompozitorka Šarlot Soi (Charlotte Sohy, 1887-1955) rođena je kao Šarlot Mari Luiz Diri u Parizu, ćerka industrijalca koji je imao kompletno muzičko i književno obrazovanje. Školovala se u visokoj školi za muziku, dramu i ples, Schola Cantorum u Parizu. Kompozitor Vinsen d'Indi je bio jedan od njenih učitelja. Bila je prijateljica sa kompozitorkama Nađom Bulanže i Mel Boni i rođaka Luja Dirija, kompozitora i člana umjetničke grupe “Šestorica”.
Udala se za francuskog dirigenta i kompozitora Marsela Labeja, sa kojim je imala sedmoro djece. U njihovoj kući su redovno organizovali muzičke večeri okupljajući društvo umjetnika. Njena djela svirali su kompozitori Pol Dika, Moris Ravel i Gabrijel Fore. Svoje kompozicije Šarlot je potpisivala prezimenom Soi, koje je preuzela od svog djeda po majci. Njeno stvaralaštvo je uključivalo simfoniju, operu, mise, pjesme i kamernu muziku. Jedna je od dvadesetak kompozitorki koje su između 1789. i 1914. godine stekle profesionalni status, uživajući poštovanje svojih vršnjaka, pristup muzičkim institucijama i javni uspjeh. Umrla je u Parizu 1955. godine, u šezdeset osmoj godini.
Dvadeset godina kasnije (1974) njen unuk, Fransoa-Anri Labej, takođe muzičar, je počeo da pravi inventar njenih djela u rukopisu, i kompjuterizovao sve njene partiture. Njena simfonija je prvi put izvedena 6. juna 2019. u Bezansonu, a u aprilu 2022. trinaest njenih djela uvrštena su na tri CD-a izdavačke kuće La Boite a Pepites, udruženja Elles Women Composers, osnovano 2020. godine.
Mel Boni (1858 – 1937) rođena je kao Melani Elen Boni (Mélanie Hélène Bonis) u Parizu. U svom profesionalnom životu koristila je pseudonim Mel Boni. Odrasla je u strogom, religioznom domu gde je njen talenat za klavir prepoznat od malih nogu. Počela je da uči kod čuvenog Cezara Franka, a godinu dana kasnije primljena je na Pariski konzervatorijum 1877, gdje je studirala orgulje (kod Franka) i harmoniju (kod Ernesta Giroa). Na konzervatorijumu je upoznala baritona Amede Luja Hetika. Zajedno su pisali pjesme i horska djela. Hetikov uticaj i veze sa pariskim izdavačima pomogli su joj da napreduje i definiše svoju karijeru.
Posle nekoliko godina, njena porodica je zahtijevala da napusti muziku i svog momka Hetika kako bi našla pravog muža i „ženstveni posao“ poput krojenja. Godine 1883. udala se za Alberta Domanžea, koji je bio 25 godina stariji od nje i imao pet sinova iz prethodnih brakova. Odgajala je svoju porodicu, koja je uključivala i njihovo troje djece. Kako njena porodica nije uopšte bila zainteresovana za muziku, imala je malo vremena za komponovanje.
Od 1890-ih, Boni je dobila podršku izdavača Alfonsa Leduka, Maksa Ešiga i Morisa Senara, što ju je navelo da redovno komponuje. Ponovo se povezala sa svojom bivšom ljubavi Hetikom, koji je postao profesor i autor časopisa i poezije. Kroz rad su obnovili svoju vezu i dobili ćerku.
Radila je na distribuciji svoje muzike izvođačima u Francuskoj i Švajcarskoj gdje je svirala i pjevala u salonima i na studentskim audicijama. Bila je članica Društva kompozitora. Zbog ratova i ponovnih borbi za afirmaciju umjetnosti, njena muzika je bila zanemarena.
Napisala je preko 300 kompozicija uključujući 20 kamernih djela, 150 komada za klavir, 25 komada za orgulje, 27 horskih djela i 40 pjesama. Odišući jedinstvenim osjećajem za harmoniju i ritam, njen kompozitorski stil kombinovao je boje impresionizma i orijentalizma. Komponovala je pod uticajem Franka, Gabrijela Forea i Kamij Sen Sansa.
Zbirka “Žene iz legendi” (Femmes de légendes) sadrži sedam klavirskih kompozicija nazvanih po legendarnim ženama iz prošlosti. Boni ih je komponovala kao zasebne komade ili u okviru ciklusa od nekoliko kompozicija, u periodu između 1898 i 1913. godine. Kompozicije su objavljivali razni francuski i njemački izdavači za života autorke, a rukopis komada “Ofelija” je otkriven tek 1997. i objavljen godina dana kasnije.
Kulturno – informativni centar ‘’Budo Tomović’’ organizuje deseti festival savremene klavirske muzike “Forte piano” koji će se održati 27. i 28. februara, u velikoj sali KIC-a.
Raduje nas što ćemo na jubilarnom festivalu ugostiti pijaniste različitih generacija, kako mlade talentovane učenike iz Crne Gore, tako i međunarodno priznate pijaniste koji su strastveni promoteri savremene muzike, a naročito kompozitora iz svojih sredina.
Festival će započeti matine koncertom-predavanjem Priča o klaviru – animacijskom formom kojom će pijanista Bartolomej Stanković na savremen način uvesti školsku publiku u svijet klavirske muzike. Istog dana, pijanista i kompozitor Aleksej Kurbatov prirediće koncert na kome će izvesti djela savremenih ruskih kompozitora Nikolaja Mednera, Rodina Ščedrina, Igora Stravinskog, australijskog kompozitora Karla Vajna kao i svoja autorska djela i transkripcije.
Drugog dana festivala nastupiće učenici crnogorskih muzičkih škola: „Vasa Pavić“ iz Podgorice, „Petar II Petrović Njegoš“ iz Bara, „Savo Popović“ sa Cetinja i Muzičke škole Tivat u okviru matine koncerta “Klavirski mozaik”. Na kraju festivala premijerno će se predstaviti pijanistkinja Katarina Krpan, profesorica klavira i voditeljica studija za savremenu muziku na Muzičkoj akademiji u Zagrebu. Na svom cjelovečernjem koncertu sviraće djela savremenih hrvatskih autora stvorenih poslednjih 50 godina.
Matine koncerti počinju u 12 sati, a termin večernjih koncerata je 20 sati.
Jubilarni festival biće u programskom smislu svojevrsna rekapitulacija prethodnih izdanja. Sadržina i naslovi ovogodišnjeg izdanja podsjećaju na neke od prethodnih festivalskih tema, koje smo sa zanimanjem i entuzijazmom istraživali: Klavir u duhu folklora, Igre za klavir, Omaž klasicima, Pijanisti-kompozitori, Dječji kutak, Jugoslovenska i postjugoslovenska muzika i Novi zvuci Balkana.
Festival “Forte piano” nastao je u okrilju Umjetničke škole za muziku i balet “Vasa Pavić” sa željom da se učenicima i nastavnicima ponudi novi repertoar koji bi im omogućio da bolje upoznaju svijet savremene muzike. Poznato je da je muzika za klavir 20. i 21. vijeka izuzetno raznovrsna, ali nedovoljno aktuelizovana u našoj sredini. To je dodatno podstaklo našu instituciju da podrži ovaj festival i doprinese njegovom razvoju, bogatijoj ponudi i afirmaciji savremene muzičke scene.
Mladi solisti na harmonici Lazar Janjušević i Petar Balaban prirediće koncert u okviru ciklusa “Mladi talenti“ u srijedu, 31.januara, u Galeriji “Risto Stijović“, u 19 sati.
Obojica su učenici Umjetničke škole za muziku i balet “Vasa Pavić“ u klasi Miroslava Ilića i dobitnici vrijednih nagrada i priznanja na domaćim i međunarodnim festivalima i takmičenjima. Na programu koncerta su djela Johana Sebastijana Baha, Domenika Skarlatija, Franka Anželisa, Vjačeslava Semjonova, Aleksandra Nagajeva, Jurija Romanova, Arkadija Macanova i Vladislava Zolotarjova.
Petar Balaban rođen je 2006. godine u Beogradu. Nakon završene Osnovne muzičke škole “Savo Popović” na Cetinju, nastavio je školovanje u Umjetničkoj školi za muziku i balet “Vasa Pavić” u Podgorici, u klasi Miroslava Ilića. Trenutno je učenik trećeg razreda. Tokom školovanja osvajao je visoka priznanja, uglavnom prve i specijalne nagrade, na brojnim muzičkim festivalima i takmičenjima u zemlji i inostranstvu: Međunarodni festival harmonike “Harmonika fest” u Tivtu (2014), XLII muzički festival mladih Crne Gore (2015), Internacionalni festival harmonike “Akordeon art” u Sarajevu (2016), Međunarodno takmičenje mladih harmonikaša “Zvezdane staze” u Kragujevcu (2017), XXII internacionalna manifestacija “Dani harmonike” u Smederevu (2017), Internacionalni festival “Viva harmonike” u Aleksincu (2018), 43. međunarodni susret harmonikaša u Puli (2018), Međunarodni festival “Harmonika u centru” u Užicu (2019), Međunarodni festival harmonike i kamerne muzike “Eufonija” (2022), Međunarodno takmičenje “Coup Mundiale“ (2023), PIF Castelfidardo (Italija) i dr. U okviru projekta VIVUM nastupao je kao solista i kamerni izvođač, na koncertima u Pljevljima i Podgorici, kao i u okviru Crnogorskog orkestra mladih, prošle godine na Cetinju.
Lazar Janjušević rođen je 2005. godine u Podgorici. Osnovno muzičko obrazovanje započeo je u Muzičkoj školi ”Andre Navara“ u klasi Saše Markovića, a nastavio u Umjetničkoj školi za muziku i balet “Vasa Pavić”, u klasi Tijane Ilić. Srednje muzičko obrazovanje pohađa u istoj školi, u klasi Miroslava Ilića. Dobitnik je brojnih nagrada na državnim i međunarodnim takmičenjima, među kojima su: Festival mladih muzičara Crne Gore (2018), Državno takmičenje učenika srednjih škola iz oblasti muzičke umjetnosti (2022), Međunarodni festival “Harmonika fest” u Tivtu (2018, 2019, 2022), Međunarodno takmičenje mladih harmonikaša “Zvjezdane staze” u Kragujevcu (2018), Internacionalna manifestacija “Dani harmonike” u Smederevu, Međunarodno takmičenje “Eufonija” u Novom Sadu (2022), Internacionalni festival “Akordeon Art plus” u Istočnom Sarajevu (2023), International Open Trophy (2022, 2023) i Junior Coupe Mondiale (2023). Kao kamerni izvođač nastupao je na državnom takmičenju u Nikšiću (2022), u Podgorici (2023) i na međunarodnom festivalu “Harmonika fest” u Tivtu. U okviru projekta VIVUM nastupao je kao solista, u Podgorici i Kotoru, i kao član Crnogorskog simfonijskog orkestra mladih, pod upravom dirigenta Marka Korovića. Pohađao je majstorske radionice kod profesora Miljana Bjeletića, Vojina Vasovića i Predraga Jankovića. Dugi niz godina je stipendista Ministarstva prosvjete Crne Gore.
Poznata alternativna rok grupa iz Novog Sada “Obojeni Program” prirediće koncert u subotu, 9.decembra na velikoj sceni KIC-a “Budo Tomović”, od 20 sati.
Biće to povratak kultnog novosadskog sastava u Podgoricu u punom sastavu nakon više godina. Bend će podgoričku publiku podsjetiti na brojne hitove sa svojih studijskih i “live” albuma.
“Svaka definicija gubitak je slobode”, a Obojeni Program svoju slobodu traži kroz energiju i strast, čistu ljubav i beskompromisni rokenrol. Svaki njihov koncert je prilika da se obnovi životna energija i redefinišu životni ciljevi.
Obojeni Program je bend koji postoji skoro četiri decenije i od prvog dana nametnuli su se kao sastav sa autentičnim muzičkim izrazom, a tu “autentičnost” nije lako definisati. Branislav Babić Kebra i OP kroz svoju muziku kanališu The Fall, Joy Division, Slits, Raincoats… ali sve vrijeme uspijevaju da ne zvuče kao neko od pomenutih. Obojeni Program su pravac za sebe, muzički izraz koji je nezahvalno upoređivati sa bilo kojim drugim postojećim. Obojeni Program su izbor koji napravite u jednom trenutku svog života i ostajete mu vjerni dok u vama tinja ta vatra slobode i bunta.
Kebra i Obojeni Program su ti malobrojni srećnici kojima nije problem da sebe nanovo izmišljaju, da probaju nešto novo, da rizikuju i iznenađuju. Od 1980. godine do danas kroz bend je prošlo bar pedeset muzičara, a dio opšte kulture cijele jedne generacije je predstavljanje benda u emisiji legendarnog Džona Pila na BBC radiju i emitovanje spota za “981” u MTV 120 minuta.
Tokom četiri decenije sviranja, u radu benda učestvovalo je mnogo muzičara, a frontmen Branislav Babić Kebra jedini je član originalne postave. Uz njega, dugogodišnju postavu Obojenog Programa čine Ilija Vlaisavljević Bebec na bas gitari, bubnjar Vladimir Cinkoski Cina, a nedavno im se pridružio i novi član, basista Miki Ristić (ex Darkwood Dub, Bella Technika, Sana Garić).
Početak 2023. godine Obojeni Program je obilježio reizdanjem albuma “Kako to misliš: mi?” na vinilu.
Besplatne ulaznice se mogu preuzeti na biletarnici KIC-a (9-20h).
